16 listopada 1961 roku urodził się Frank Bruno – były mistrz świata wagi ciężkiej, który mimo sportowej chwały musiał zmierzyć się z piekłem życia poza ringiem.
Franklin Roy Bruno przyszedł na świat w Hammersmith, południowym Londynie, jako najmłodsze z sześciorga dzieci w rodzinie karaibskich emigrantów. Matka pochodziła z Dominikany, ojciec z Jamajki. W młodości uczęszczał do szkoły z internatem, gdzie wyróżniał się w piłce nożnej i lekkoatletyce. Swoją przygodę z boksem rozpoczął w wieku zaledwie dziewięciu lat w klubie Wandsworth Boys. Jego talent szybko zaowocował – jako osiemnastolatek został najmłodszym amatorskim mistrzem Wielkiej Brytanii, a w 21 walkach amatorskich odniósł 20 zwycięstw.
Kariera pełna wyzwań i determinacji
W marcu 1982 roku Bruno zadebiutował na ringu zawodowym, nokautując w pierwszej rundzie Lupe’a Guerra. Dzięki niezwykłej sile i determinacji szybko zdobył sympatię kibiców. W 1986 roku stanął przed szansą zdobycia pasa WBA w starciu z Timem Witherspoonem. Po obiecującym początku walka zakończyła się przegraną w 11. rundzie.
Niepowodzenia nie złamały jego ducha. Bruno podjął kolejne próby zdobycia tytułu, mierząc się z legendami, takimi jak Mike Tyson w 1989 roku i Lennox Lewis w 1993. Choć i te walki zakończyły się porażką, Bruno wciąż dążył do celu. Wreszcie, we wrześniu 1995 roku, pokonał Olivera McCalla i spełnił swoje marzenie o tytule mistrza świata. Pasa bronił jednak tylko raz – w rewanżu z Tysonem w 1996 roku, po którym zakończył karierę z zawodowym rekordem 40 zwycięstw i 5 porażek.
Upadek i droga do odrodzenia
Po zejściu z ringu życie Franka Bruna zaczęło się komplikować. Rozwód z żoną, samobójstwo jego przyjaciela i trenera George’a Franisa oraz samotność doprowadziły go do kryzysu psychicznego. W 2003 roku, w wyniku uzależnień i problemów zdrowotnych, Bruno został przymusowo umieszczony w zakładzie psychiatrycznym. Choć początkowo traktował to jak kolejne wyzwanie, codzienne ćwiczenia i wola walki nie wystarczyły. Nawroty choroby, silne leki i izolacja pogłębiały jego cierpienie.
„Czasami nie mogłem poruszać nogami, innym razem nie potrafiłem odzyskać nad nimi panowania, bo funkcjonowały niezależnie ode mnie. Błagałem lekarzy, by przestali podawać mi te środki. Zdarzało się, że traciłem świadomość. Potem nagle budziłem się w jakimś miejscu i nie miałem pojęcia, jak się tam znalazłem” – wspominał były mistrz.
Po zakończeniu leczenia udało mu się wrócić do domu, jednak w 2012 roku choroba znów dała o sobie znać, zmuszając rodzinę do umieszczenia go w zakładzie po raz kolejny.
Nowy cel: pomoc innym
Mimo trudnych doświadczeń Bruno nie poddał się. W 2017 roku założył The Frank Bruno Foundation, organizację wspierającą osoby zmagające się z problemami psychicznymi. Fundacja prowadzi zajęcia boksu bezkontaktowego, które pomagają uczestnikom wzmocnić pewność siebie, dyscyplinę i lepiej radzić sobie z codziennymi wyzwaniami. Realizuje również programy wspierające osoby z problemami psychicznymi w utrzymaniu pracy czy walce z uzależnieniami.
Frank Bruno stał się symbolem niezłomności i nadziei, pokazując, że nawet największe upadki można przezwyciężyć. Jego historia to świadectwo, że sukces wymaga nie tylko talentu, lecz przede wszystkim niezwykłej siły charakteru.
