Jeśli komuś nie odpalają filmiki, to wszystkie znajdziecie na Twitterze Wolskiego.

Wiem, że jedno-dwa nagrania już były, ale dałem wszystkie, w miarę chronologicznie, abyście mogli sobie obejrzeć to samo starcie po kolei z różnych perspektyw

🇺🇦 Ukraiński Bradley

🇺🇦 Ukraiński zmechol

🇷🇺 Strzelec ruskiego Ka-52

🇷🇺 Ruski dron naprowadzający artylerię

🇷🇺 Ruski piechur zabezpieczający teren po bitwie

Ale kto by się spodziewał że kłamią bo zdjęcie jest z fortu Hood w Ameryce gdzie doszło do awarii podgrzewacza do MRE (podgrzewacz do jedzenia).

Kilka godzin temu pojawiły się pierwsze zdjęcia transportu Bradleyów dla Ukrainy. Zdjęcia pochodzą sprzed kilku dni (z 25.01), wykonano je na terenie portu w USA i zostały opublikowane za zgodą Ministerstwa Obrony Ukrainy.

W pierwszej dostawie wysłano ponad 60 pojazdów. Jak się okazało, są one w nowszej wersji niż zakładano (M2A2 SA zamiast M2A2 ODS - porównanie wariantów na końcu wrzuty)

  Marder, jak i Bradley zostały stworzone właśnie jako pojazdy bojowe do walki z radzieckim sprzętem, który wciąż dominuje w armii rosyjskiej (a tendencja ta będzie się tylko pogłębiać). Innymi słowy, rozwiązania koncepcyjne leżące u podstaw pierwotnego projektu i rozwijane przez lata modernizacji dają powód do stwierdzenia, że Marder i Bradley trafili w element, dla którego zostali stworzeni.

Przede wszystkim powinniśmy wziąć pod uwagę siłę ognia. Marder ma 20-milimetrowe niestabilizowane działo Rheinmetall Mk 20 RH-202 o szalonej szybkostrzelności 800–1000 pocisków na minutę. Ale – jeszcze raz o porównaniu liczb – w praktyce strzelanie odbywa się krótkimi seriami, a nie niekontrolowaną falą ognia. 200-milimetrowa amunicja jest w stanie przebić przedni pancerz dowolnej próbki sowieckich lekko opancerzonych pojazdów: bojowych wozów piechoty BMP-1/2, wszystkich transporterów opancerzonych typu BTR oraz powietrznych wozów szturmowych typu BMD.

Jeśli chodzi o BMP-3, to lepiej poczekać na sprawdzone wyniki, bo Rosja deklaruje, że pojazd ma wzmocniony pancerz, a jego rzeczywista trwałość jest wątpliwa. Jednak pocisk podkalibrowy DM63 APDS-T może przebić pancerz do 70 mm (pod kątem 90°) z odległości kilometra.

Bradley ma działo 25 mm М242 strzelające podkalibrem M919 APFSDS-T z rdzeniem ze zubożonego uranu. Zdolność przebijania nie jest dokładnie znana, ale na pewno jest dużo lepsza niż mniejszego DM63 APDS-T. Działo jest stabilizowane w dwóch płaszczyznach, może obracać się z prędkością do 60 stopni na sekundę.

Jeśli chodzi o zdolności przeciwpancerne, pocisk TOW Bradleya można śmiało uznać za znacznie lepszy niż Milan Mardera z kilku powodów: prawie dwa razy większy zasięg ognia i funkcja umożliwiająca operatorowi wystrzelenie pocisku bez opuszczania opancerzonej wieży.

Porównanie środków łączności wygrywa prawdopodobnie amerykański konkurent, gdyż zademonstrowana w 2010 roku wersja Bradleya M2A3 jest całkowicie sterowanym cyfrowo pojazdem bojowym. System panoramy i kierowania ogniem dowódcy jest niemal identyczny jak w M1A2 Abrams, łącznie ze śledzeniem celu. Dostępność podobnych systemów na Marder jest dość wątpliwa.

Nawiasem mówiąc, to samo dotyczy roli Bradleya jako nie tylko broni czy bezpiecznego transportera personelu, ale pełnoprawnego centrum dowodzenia odpowiedzialnego za rozpoznanie bojowe i wyznaczanie celów dla jednostki piechoty dzięki systemowi danych FBCB2. Tymczasem Marder dostał zaszyfrowany odbiornik radiowy tylko w modyfikacji 1A3.

Przesuwając się obok ochrony Mardera i Bradleya, obaj są warunkowo równi, obaj mogą zatrzymać pocisk 30 mm. Chociaż Bradley może być również wyposażony w osłonę górną, która ma skutecznie chronić przed granatami przeciwpancernymi.

Często, zgodnie z sowiecką tradycją, porównuje się wielkość pojazdów. Co ciekawe, Bradley jest często określany jako gigantyczny pojazd, wręcz „potworny”. Z pewnością amerykański pojazd bojowy ma 2,98 metra wysokości, czyli około 50 cm więcej niż radziecki BMP-2 używany obecnie przez siły ukraińskie.

Nawiasem mówiąc, Bradley jest tak wysoki jak Marder. Zrobiono to z myślą o komforcie załogi i zespołu desantowego, aby ich zakwaterowanie i pozostawienie pojazdu było odpowiednie, w przeciwieństwie do niektórych dobrze znanych pojazdów. Personel wchodzi i wychodzi z Bradley i Marder przez rampę.

Niestety nie udało nam się znaleźć zdjęcia ilustrującego różnicę wielkości między Bradleyem a BMP-2, ale oto zdjęcie z Bośni, 1998, gdzie amerykański BWP i rosyjski BTR-80 (2,3 m wysokości) stoją obok nawzajem.

Na koniec kilka słów o mobilności. Po raz kolejny oba pojazdy są na stosunkowo podobnym poziomie: masa wynosi około 35 ton, mają silniki o mocy 600 KM i zawieszenie na drążkach skrętnych, a oba straciły zdolność pływania.

Pozostaje więc tylko podsumować, że różnica dokładnie 10 lat między przyjęciem Mardera i Bradleya przez ich armie zrobiła różnicę. Z całą pewnością można powiedzieć, że idee koncepcyjne Mardera znalazły odzwierciedlenie w ostatecznej wersji Bradleya, którego stworzenie było trudną drogą do przejścia.

źródło UKR Defence.