Bóg przez swoje Słowo uczy nas, że wybaczenie jest konieczne do bycia szczęśliwym. Dlaczego? Bo potrzebujemy w życiu relacji z Bogiem, ze sobą, z innymi ludźmi. Bez przebaczenia zamykamy się na te relacje, chodzimy przygnębieni i popadamy w depresje, przestajemy zauważać działanie Boga w naszym życiu i wręcz uważamy, że jest podłym tyranem, a wiemy, i mam nadzieje czujemy, że jest kochającym Ojcem, który nas stworzył i zna nas po imieniu, „a Twoje imię ma wyryte na swojej dłoni” [Iz 49, 16a]. Ale co też ważne brak przebaczenia powoduje to, że zamykamy się na ludzi, nie tylko na tę osobę, która nas skrzywdziła, ale z czasem na coraz większe grono ludzi, i z czasem nie dopuszczamy do naszego wnętrza nikogo. W ten sposób wykraczamy przeciw swojej naturze, bo człowiek jest istotą społeczną i potrzebuje drugiego człowieka, potrzebuje relacji. Co nas leczy z zamknięcia na ludzi i otwiera nasze serce? To przebaczenie, które daje nam Jezus Chrystus, nasz najlepszy przyjaciel, który pomaga nam przejść przez trudne momenty życia. Tylko gdy ciągle patrzymy w dół i nie wołamy Jego Imienia to nie zauważymy Jego Obecności. Przecież sam mówi, że „Beze mnie nic uczynić nie możecie” [J 15, 5]. Dlatego wołajmy: „Jezu pomóż przebaczyć. Jezu opiekuj się tą osobą, która mnie skrzywdziła, Jezu wybaczam, ze względu na miłość, którą mnie kochasz”.