Mastaba to typ grobowca bardzo popularny w Kemet. Pierwsze mastaby zostały wzniesione w Egipcie już w trzydziestym pierwszym wieku przed naszą erą. Domami wieczności pierwszych faraonów były właśnie mastaby. Dopiero Imhotep, wezyr faraona Dżosera wpadł na pomysł wybudowania mastaby jednej na drugiej, w ten sposób tworząc piramidę schodkową. Po wynalezieniu piramidy mastaby stały przede wszystkim się grobami zwykłych ludzi.
Typowa mastaba składa się z naziemnej kaplicy gdzie utrzymywany był kult zmarłych i składane dary, oraz z części podziemnej gdzie znajdował się właściwy grobowiec. Do komory grobowej prowadził pionowy, wykuty w skale szyb, często osiągający długość kilkudziesięciu metrów, co miało utrudnić rabunek grobu. Po pogrzebie szyb był zasypywany gruzem i odłamkami skalnymi. Same grobowce tego typu były budowane z kamienia lub cegły mułowej w zależności od majętności właściciela.
Zwyczaj budowania mastab zaczął zanikać dopiero w okresie Nowego Państwa, kiedy to zaczęły ustępować miejsca niewielkim piramidom budowanym na nekropoliach zwykłych ludzi oraz hypogeom.
Nazwa "mastaba" jest nazwą współczesną i pochodzi od arabskiego słowa "ława".
Na zdjęciu poniżej mastaba faraona Szepseskaf'a, syna Mykerinosa, w Sakkarze, panującego 2511-2506 p.n.e. Mastaba została odbudowana przez księcia Chaemuaset'a, syna Ramzesa II, ok. 1230 p.n.e. Dzisiaj nazywana przez arabów "Mastabat el–Faraun" czyli "Ławka faraona".
Poglądowe zdjęcie przekroju typowej mastaby na moim FB: https://www.facebook.com/Kemet-Staro%C5%BCytny-Egipt-bez-tajemnic-104032014714382/

Nany była najprawdopodobniej przybraną córką faraona Pinedżema I, o czym świadczy tytuł "córka króla". Pracowała jako kapłanka i śpiewaczka w świątynia Amona, zmarła w wieku 70 lat i została pochowana w pobliżu swej przyrodniej siostry Henuttawy (rodzonej córki Pinedżema I).
Sarkofag Nany został odkryty przez Winlocka w 1929 roku w Deil el-Bahri. Do grobu kapłanki zostało złożone 392 figurki Uszebtki (służący w zaświatach) w siedmiu skrzyniach, figurka boga Ozyrysa, amulet ze skarabeuszem z fajansu oraz "Księga Wychodzenia za Dnia", w naszej kulturze znana bardziej jako "Księga Umarłych", czyli zbiór prawie dwustu rozdziałów obejmujących magiczne teksty, rysunki i pieśni, mających ułatwić zmarłemu przejście na Pola Jaru, czyli staroegipskiego raju. Co ciekawe księga Nany zachowała się w stanie idealnym. Papirus ma 35cm wysokości i aż 522 cm długości! Datuje się ją na ok. 1050r. p.n.e.
Więcej zdjęć na moim fb --> https://www.facebook.com/Kemet-Staro%C5%BCytny-Egipt-bez-tajemnic-104032014714382