Chanuka to żydowskie, talmudyczne święto, które nawiązuje do wydarzeń z czasów przed narodzeniem Chrystusa, gdy żydzi zaczęli odchodzić od swojej religii i pod wpływem Greków zaczęli się cywilizować przyjmując ich wierzenia i system wartości. Agresywna konserwatywna mniejszość postanowiła sterroryzować hellenizującą się społeczność i doprowadziła do rozruchów, w wyniku których zginęło wielu żydów.

O tych wydarzeniach można przeczytać w Starym Testamencie w Pierwszej Księdze Machabejskiej:
"Zaledwie skończył mówić te słowa, pewien człowiek, Judejczyk, przystąpił do ołtarza w Modin, ażeby złożyć ofiarę, zgodnie z królewskim dekretem.  Gdy zobaczył to Matatiasz, zapłonął gorliwością i zadrżały mu nerki, i zawrzał gniewem, który był słuszny . Pobiegł więc i zabił tamtego obok ołtarza. Zabił wtedy także królewskiego urzędnika, który zmuszał do składania ofiar, ołtarz zaś rozwalił.  Zapałał gorliwością o Prawo i tak uczynił jak Finees Zambriemu, synowi Saloma."

Jednak z lektury Pisma Świętego nie wynika czemu Polacy w Sejmie Rzeczypospolitej zapalają żydowski dziewięcioramienny świecznik.

Palenie świeczek wzięło się z opowieści zapisanych w Talmudzie.

Talmud jest zbiorem antychrześcijańskich nauk powstających po upadku Świątyni Jerozolimskiej. Dowiadujemy się z niego o niższości i podległości wszystkich ludzi wobec żydów.

Talmudyczna legenda głosi, że w świątyni znaleziono zaledwie jeden pojemnik z konsekrowaną oliwą do użycia w znajdującym się w przybytku świeczniku. Taka ilość mogła wystarczyć co najwyżej na jeden dzień, a jednak światło płonęło nieprzerwanie przez osiem dni.

Talmud stwierdza następnie, że rok po tym cudownym zdarzeniu, mędrcy ustanowili w te dni specjalne święto, podczas którego upamiętniano cud poprzez zapalanie oliwnych lampek (z czasem świeczek) w specjalnym świeczniku, którego forma przywoływać miała stojącą w jerozolimskiej świątyni menorę.

Wokół święta narodziło się też wiele innych tradycji. Żydzi upamiętniają rozmnożenie się oliwy w „kulinarny” sposób. W czasie Chanuki spożywają dużo potraw smażonych na głębokim oleju, takich jak latkes, czyli dobrze nam znane placki ziemniaczane, faworki, czy najbardziej popularne pączki.

Chętnie spożywane są także wszelkie serowe przekąski, ponieważ w tych dniach wspomina się także przebiegłość Żydówki Judyty, która by uratować swój lud nakarmiła dowódcę armii asyryjskiej serem, napoiła winem i zmożonego snem zabiła poprzez odcięcie mu głowy.

Zwyczaj palenia świeczek w święto chanuki polegał na paleniu ich we własnym domu bez obnoszenia się z tym zbytnio. Zmieniło się to wraz z ekspansją w USA żydowskiej sekty Chabad Lubawicz, która w Polsce funkcjonuje jako świeckie stowarzyszenie. Miało to też związek z komercjalizacją tego święta, żydzi też chcieli mieć jakiś substytut Bożego Narodzenia i towarzyszącej mu atmosfery - łącznie z kupowaniem i dawaniem prezentów.

Chabad Lubawicz dla żydów jest czymś takim, czym są Świadkowie Jehowy dla katolików. Ich absurdalne dla religijnych żydów i chrześcijan pomysły obejmują m.in. wierzenia w reinkarnację, w możliwość "wcielenia się żydowskiej duszy" w goja nie mającego przodków żydowskich. To Chabad Lubawicz zaczął masowo umieszczać chanukije w przestrzeni publicznej i nachodzić z nimi do wysokich urzędników państwowych.

W Polsce chabadzistów wprowadził Lech Kaczyński w 2006 r.

Chabad Lubawicz zgodnie ze swoimi talmudycznymi i kabalistycznymi korzeniami wyznaje wyższość żydów nad nie-żydami:
Ojciec państwa Izrael, Martin Buber - był fanatykiem chasydzkiego rasizmu i szowinizmu. Związany z Chabad rabin (Yitzchak Ginsburg) zasłynął nazwaniem masakrowania Palestyńczyków dobrym uczynkiem oraz wypowiedziami, że goje są po to, by służyć jako dawcy narządów dla narodu wybranego.  Tego są uczeni ze "świętej" księgi "Tanya" autostrwa ich założyciela, Szneura Zalmana.

Podsumujmy: podczas chanuki świętuje się przepędzenie obcego kultu narzuconego przez pogańską władzę państwową.
Chanuka jest obcym kultem narzuconym przez pogańską władzę państwową, więc działania Brauna sprzeciwiające się obcemu kultowi wydają się dobrze wpisywać w to święto. 

Prosze państwa
Dziś mija okrągła rocznica od kiedy Gideonowi Braunerowi udało się uratować hanukkahe z walącej się synagogi, w której akurat modlił się do jahwe w tym momencie.

Na zdjęciu poniżej Gideon wraz z małżonką przed synagogą, jeszcze cali zakurzeni dorwani przez dziennikarzy celem przeprowadzenia wywiadu świeżo po bohaterskiej akcji.

Widać, ze Jahwe czuwa nad swoim wybrankiem nazywaniem przez niektórych Siewcą Judaizmu. 


Niech żyje Jahwe, niech żyje Gideon i Izrael! Chwała im!