Sica i Falx - "szable" (zakrzywiony długi nawet do 41 centymetrów sztylet, a według niektórych nawet miecz sica i dłuższy od niego zakrzywiony dwuręczny miecz falx. Falx pierwotnie po łacinie oznaczał sierp, ale w czasach kiedy Rzymianie toczyli wojny z Dakami nazywano już tak właściwie wszystko co miało zakrzywione ostrze) używane przez Daków i Illyrów (przodków dzisiejszych Rumunów i Albańczyków) przejeli je od nich Rzymianie, aczkolwiek sike uważali za broń niegodną i skrytobójczą przez to, że wiele wspomaganych "samobójstw" w starożytnym Rzymie było przy pomocy właśnie sici. Rhomphaia używana była przez Traków (plemie spokrewnione z Dakami zamieszkujące dzisiejszą Bułgarię) podobno już w 355 roku przed naszą erą. Z Tracji trafiła do starożytnej Grecji. Była dłuższa lub równie długa co falx.

Istniała także używana przez gladiatorów sica o zagiętym (nawet pod kontem 35 stopni) w połowie ostrzem.

W czasie wojen Dackich, Rzymianą ciekła mała brązowa strużka po nogach spod spódniczek i tog na myśl o falxach. Ponieważ one z łatwością przecinały tarczę Rzymskich legionistów

Wojownik z falxem na kolumnie Trajana

Turki, Scytowie i Mongołowie stawiali na kurhanach i grobach tak zwane "kamienne baby" były to wykute w kamieniu posągi symbolizujące zmarłego i pokonanych przez niego wrogów którzy mieli mu służyć w zaświatach.

Stawiano także rzeźby psów które u Turków i Mongołów uważano za święte. Stawiano posągi psów, by te jak prawdziwe psy - czujnie i wiernie pilnowały ducha tego który został pochowany w kurhanie lub grobie

Oprócz "kamiennych bab" są też tak zwane "baby pruskie" tworzone przez Bałtyjskich pogańskich Prusów w niewiadomym celu. Wiele "bab Pruskich" ma w rękach miecz i róg. Część "bab" została stworzona i sfabrykowana przez krzyżaków jako pogańskie bałwany dla usprawiedliwienia ich chrystianizacji prowadzonej ogniem i mieczem, ale niektóre z tych "bab" pamiętają jeszcze czasy starożytne kiedy Bałtowie i Słowianie byli jednym Bałtosłowiańskim ludem.


Chwała przyjaciele! I do następnej ciekawostki!