Mimo księżyca jakieś gwiazdki się pojawiły

W końcu zabrałem się za obróbkę materiału przedstawiającego tranzyt Io na tle Jowisza który zebrałem pomiędzy 22.08.2023 23:18 a 23.08.2023 02:57. Łącznie tej nocy zrobiłem jakieś 80 tysięcy pojedynczych klatek które połaczyłem w 155 klatkową animację.
Przez pierwsze dwie sekundy można zauważyć ciemną kropkę w prawym dolnym rogu Jowisza - jest to cień na tarczy Jowisza rzucany przez jego Księżyc - Io. W tym samym momencie sam Io znajduje się gdzieś w lewym dolnym rogu Jowisza, jednak rozdzielczość i kontrast są zbyt niskie aby go zobaczyć. Księżyc wyraźnie widać dopiero od 3 sekundy w prawym dolnym rogu planety.
Teleskop SkyWatcher 150/750, barlow 5x.
Montaż SkyWatcher EQ3-2 z napędem na jedną oś.
Kamera Nikon D5500 - klatki ściągane z trybu LiveView w powiększeniu 1:1 w około 10FPS.

Aparat:Nikon P950.
Efekt końcowy jaki widzimy na zdjęciach wyszedł po obróbce filmiku przy użyciu programu Pipp, Autostakkert i Adobe Photoshop :) 

Nasz księżyc przy ostatniej prawie pełni, fota zrobiona przez zestackowanie 30s filmiku. Samsung s20 fe plus tuba 150/750. Dzisiaj jak się uda to ZWO Asi 224 będzie testowane

To tzw. zdjęcie kompozytowe - złożone z wielu różnych ekspozycji w taki sposób, aby było widać jednocześnie oświetloną i nieoświetloną stronę Księżyca, a także gwiazdy.
Poniżej pojedyncza klatka prosto z aparatu - z (celowo) bardzo prześwietlonym Księżycem. Ta poświata jest głównie efektem obiektywu - jest to tani refraktor, także takich flar i poświat można się spodziewać, ale właściwie ciekawie to wygląda.

Timelapse z fotografowania Księżyca:

Zanim jednak Księżyc dotarł do optymalnej wysokości nad horyzontem, to robiłem zdjęcia Galaktyki Andromedy teleskopem SkyWatcher 150/750 - tutaj łączny czas ekspozycji to tylko 45 minut, nie zrobiłem też żadnych klatek kalibracyjnych, także efekt nie jest idealny.

Timelapse z fotografowania Andromedy:

Zdjęcia przez teleskopy robione lustrzanką Nikon D5500.
Timelapse robione zmartwychwstałą lustrzanką Nikon D5100 z obiektywem Nikkor AF-S DX 18-105 mm

Testuje dzisiaj ustawianie ostrości na planetki za pomocą maski Hartmana. Sprawdzałem nią już ustawianie ostrości w warunkach dziennych i robiła robote. Za pierwszym razem jak dzisiaj ustawiłem na Saturna i zdjąłem maskę, okazało się ze ostrośc wychodzi w innym miejscu niż gdybym ją ustawiał bez maski. Zobaczymy jakie będa efekty po stackowaniu i poważniejszej obróbce. Póki co, poniżej jedno zdjęcie - wynik pierwszych prób obróbki

Dzisiaj o 02:53 nad ranem wrzuciłem fotki Jowisza i Saturna które zrobiłem 1.5h wcześniej i poszedłem robić kolejne.
Teraz z tych samych fotek udało mi się wyciągnąć minimalnie więcej detali a fotki które zrobiłem później wyszły jeszcze lepiej.
No ale zacznijmy od początku - jako pierwsze zrobiłem zdjęcie Saturna - poniżej wrzucam wersję obrobioną nad ranem i drugie podejście teraz. Obie wersje są z tych samych danych, ale za drugim razem wyszło mi minimalnie lepiej.

Niestety na ten moment to tyle jeżeli chodzi o Saturna, nie byłem w stanie zrobić więcej fotek bo wyszedł mi z pola widzenia - zasłoniła go ściana bloku.
Teraz czas na Jowisza - tych fotek mam więcej.
Jako pierwsze mamy zdjęcie Jowisza z czterema największymi księżycami a pod białą linią zrzut ekranu z programu Stellarium z dodanymi nazwami księżyców.

Jako drugie przygotowałem porównanie mojego pierwszego podejścia wrzuconego nad ranem, powtórnej próby obróbki tych samych danych oraz zdjęcia zrobionego później które jest obecnie moim najlepszym zdjęciem Jowisza.

I na koniec animacja, a konkretniej to dwie animacje połączone w jedną - szerszy kąt z trzema księżycami oraz zbliżenie tylko z jednym.

Na następny raz planuję zrobić dłuższą animację z wielu klatek - mam nadzieję też złapać cień księżyca na powierzchni Jowisza.

Sprzęt:
Lustrzanka Nikon D5500
Teleskop SkyWatcher 150/750
Montaż SkyWatcher EQ3-2 z napędem na jedną oś
Barlow 2x, 3x oraz 5x zależnie od powiększenia