10 czerwca 1803 roku, urodził się Henry Darcy, francuski inżynier. Był projektantem i konstruktorem systemów wodociągowych. Prowadził też badania z zakresu hydrauliki. To właśnie on przeprowadził pierwsze doświadczenia laboratoryjne dotyczące filtracji wody przez złoże piasku. Doprowadziło go to do sformułowania fundamentalnego prawa filtracji (nazywanego jego nazwiskiem), dotyczącego przepływu cieczy w porowatym ośrodku.

29 maja 1929 roku, urodził się Peter Higgs, brytyjski fizyk teoretyk. W 1964 roku zaproponował mechanizm, wymagający istnienia dodatkowego skalarnego pola, który nadawał cząstkom masę. Dzięki tej hipotezie możliwe stało się rozwinięcie Modelu Standardowego, wytłumaczenie dlaczego bozony pośredniczące mają masę, a także unifikacja oddziaływań elektromagnetycznych i słabych. Trzeba też dodać, że mechanizm ten nie tłumaczy całkowitej masy nukleonów. Dowodem na słuszność tej koncepcji było odkrycie postulowanego bozonu Higgsa w 2012 roku, dzięki czemu już rok później za swoją pracę Peter Higgs i François Englert otrzymali Nagrodę Nobla.

Uczciwie też należy dodać, że to co nazywamy mechanizmem Higgsa jest wynikiem pracy (oprócz wspomnianych noblistów) także takich naukowców jak Robert Brout, Gerald Guralnik, Carl Hagen i Tom Kibble.

25 maja 1865 roku, urodził się Pieter (nie Pjoter!) Zeeman, holenderski fizyk. Zajmował się optyką i fizyką atomową. Odkrył zjawisko rozczepienia linii spektralnych w polu magnetycznym, znane obecnie jako efekt Zeemana. Wyjaśnienie teoretyczne podał Hendrik Lorentz. Obaj panowie otrzymali razem Nagrodę Nobla w 1902 roku za całokształt badań wpływu magnetyzmu na promieniowanie

24 maja 1544 roku, urodził się William Gilbert, angielski fizyk i lekarz. Nazywany jest ojcem magnetyzmu i elektryczności. Zapoczątkował badania nad magnetyzmem (wcześniej zjawisko znano tylko jakościowo). Wprowadził takie terminy jak biegun magnetyczny i siła magnetyczna. Odkrył, że oprócz znanego wtedy ze swoich właściwości bursztynu, można także inne materiały naelektryzować poprzez tarcie. Wykazał także, że Ziemia jest jednym wielkim magnesem, przez co można było wytłumaczyć działanie kompasu. Przeprowadził ogromną ilość doświadczeń związanych z magnetyzmem, poznając charakter tego zjawiska, co zawarł w dziele „De Magnete…", które to zawierało całą ówcześnie znaną wiedzę na ten temat.

Jego nazwisko nosi pozaukładowa jednostka siły magnetomotorycznej – 1 Gb.