5 czerwca 1900 roku, urodził się Dennis Gabor, węgierski fizyk. Zajmował się głównie optyką. Opracował metodę „trójwymiarowej fotografii", wykonując pierwsze tego typu obrazy. Jednak technika ta nie mogła być w pełni wykorzystana ze względu na problemy ze źródłem spójnego światła. Dopiero wynalezienie lasera spowodowało, że rozwijana przez niego „rekonstrukcja czoła fali" mogła w pełni zostać wykorzystana, co dziś nazywamy holografią. Za swój wkład w tę dziedzinę nauki, Gabor otrzymał Nagrodę Nobla w 1971 roku.

4 czerwca 1923 roku, urodził się Alojzy Wrzeciono, polski fizyk. Zajmował się głównie magnetyzmem i fizyką ciała stałego. Specjalizował się w badaniach właściwości związków międzymetalicznych i sposobami wytwarzania nowych stopów. Sam projektował i konstruował aparaturę badawczą lub modyfikował istniejącą, a jego pomysły były często adaptowane w innych laboratoriach na całym świecie - z czego korzystał także odkrywca antyferromagnetyzmu, noblista z 1970 roku, Louis Néel, u którego wcześniej Wrzeciono był na stażu.
Był także wieloletnim kierownikiem Zakładu Stopów Magnetycznych w Poznaniu.

2 czerwca 1903 roku, urodził się Robert Morris Page, amerykański fizyk. Jeden z pionierów techniki radarowej i konstruktor radaru impulsowego, który z powodzeniem został wykorzystany podczas II WŚ. Wraz z Leo Youngem i Albertem Taylorem opracowali pierwszy system radarowy. Po wojnie dalej zajmował się rozwojem radia, radaru i elektroniki, a jego pomysły znalazły zastosowanie w nawigacji, astronomii i meteorologii.

Funfact:

1 czerwca 1796 roku, urodził się Nicolas Léonard Sadi Carnot, francuski fizyk i inżynier. Jeden z twórców współczesnej termodynamiki. Jego badania dotyczące sprawności pracy silników posłużyły do sformułowania drugiej zasady termodynamiki. Zresztą pewnie każdy w szkole otarł się o „cykl Carnota" czyli obiegu termodynamicznego dla silnika idealnego ;-)

25 maja 1865 roku, urodził się Pieter Zeeman, holenderski fizyk. Zajmował się optyką i fizyką atomową. Odkrył zjawisko rozczepienia linii spektralnych w polu magnetycznym, znane obecnie jako efekt Zeemana. Wyjaśnienie teoretyczne podał Hendrik Lorentz. Obaj panowie otrzymali razem Nagrodę Nobla w 1902 roku za całokształt badań wpływu magnetyzmu na promieniowanie.

24 maja 1544 roku, urodził się William Gilbert, angielski fizyk i lekarz. Nazywany jest ojcem magnetyzmu i elektryczności. Zapoczątkował badania nad magnetyzmem (wcześniej zjawisko znano tylko jakościowo). Wprowadził takie terminy jak biegun magnetyczny i siła magnetyczna. Odkrył, że oprócz znanego wtedy ze swoich właściwości bursztynu, można także inne materiały naelektryzować poprzez tarcie. Wykazał także, że Ziemia jest jednym wielkim magnesem, przez co można było wytłumaczyć działanie kompasu. Przeprowadził ogromną ilość doświadczeń związanych z magnetyzmem, poznając charakter tego zjawiska, co zawarł w dziele „De Magnete…", które to zawierało całą ówcześnie znaną wiedzę na ten temat.

Jego nazwisko nosi pozaukładowa jednostka siły magnetomotorycznej – 1 Gb.