Hulk – alter ego doktora Bruce'a Bannera, społecznego wyrzutka i emocjonalnie ograniczonego naukowca-geniusza, który transformuje się w Hulka pod wpływem stresu lub gniewu. Twórcami tej postaci są Stan Lee i Jack Kirby. Hulk zadebiutował w Incredible Hulk #1 (marzec 1962 roku). Bruce Banner jest genialnym, niedocenianym przez innych naukowcem. Podczas pracy nad promieniowaniem gamma zdarzył się wypadek, w trakcie którego Banner został napromieniowany, ratując nastolatka Ricka Jones'a, co zaowocowało niekontrolowanymi transformacjami w Hulka, wielkiego, humanoidalnego stwora o nadludzkiej sile i wytrzymałości, nad którym Banner nie ma właściwie żadnej kontroli. W komiksie częstym motywem jest pościg policji i armii Stanów Zjednoczonych za Hulkiem i Bannerem, odpowiedzialnych za wywołanie ogromnych zniszczeń, gdziekolwiek się pojawiali. W trakcie długiej historii komiksu skóra Hulka była najczęściej zielona, ale na skutek różnorodnych zwrotów fabularnych, bywała także szara i czerwona. Hulk jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci z uniwersum Marvela. Podczas wybuchu bomby gamma Bruce pochłonął energię i jego komórki uległy napromieniowaniu. Kiedy się zdenerwuje, uwalnia całą tą energię, rośnie jego tkanka mięśniowa, a skóra i krew zmieniają kolor na zielony. Hulk posiada niewiarygodne pokłady nadludzkiej siły fizycznej, czyniące go prawdopodobnie najpotężniejszą istotą jaką chodziła po Ziemi. Poziom jego potęgi jest potencjalnie nielimitowany, ponieważ wzrost siły fizycznej Hulka jest wprost proporcjonalny do poziomu jego stanów emocjonalnych, takich jak stres, czy w szczególności gniew. Hulk może trzasnąć potężnie swoimi dłońmi, wytwarzając w ten sposób falę uderzeniową, niczym po wybuchu bomby. Hulk używa swoich niezwykle potężnych mięśni nóg do skakania na ogromne odległości. Potrafi przebyć tysiące kilometrów jednym skokiem, raz prawie udało mu się okrążyć całą Ziemie po orbicie po jednym wybiciu. Kontrolując siłę wyskoku i trajektorie lotu, może przy lądowaniu wytworzyć potężne kratery lub ruchy sejsmiczne. Hulk wykazał wysoką odporność na wszelkie rany fizyczne, na ekstremalne temperatury i wszelkie znane na świecie trucizny oraz choroby. W dodatku ma wyjątkowo rozwinięty czynnik samogojący, znacznie szybszy nawet od Wolverine'a. Jego wytrzymałość, podobnie jak siła, ma charakter dynamiczny. Im bardziej jest rozgniewany, tym szybciej się uzdrawia i jest wytrzymalszy. Hulk był też widziany, na dnie oceanu. Nie dokuczała mu ani dekompresja, ani ciśnienie, ani nawet brak tlenu. Jego ciało dostosował się do panujących warunków i wypełniło płuca bogatym w tlen płynem perfluorokarbonowym. W podobny sposób może przetrwać w otwartej przestrzeni kosmicznej. Hulk potrafi oprzeć się próbie kontroli jego umysłu. Ma to pewnie związek z tym, że posiada kilka osobowości nieustannie walczących między sobą. Z powodu panicznego strachu Bruce'a, przed powrotem jego zmarłego ojca, Hulk zyskał zdolność widzenia duchów. Ta sama zdolność pozwala mu widzieć postacie astralne. Hulk ma tez świetna orientację w terenie, z każdego miejsca na świecie potrafi instynktownie powrócić na pustynie, gdzie powstał w wyniku wybuchu gamma-bomby.
Komiksowa wersja powstania Hulka jest inna niż filmowa. W filmie Hulk (2003) ojciec Bruce testował na nim serum, a promieniowanie gamma je aktywowało, w Incredible Hulk (2008) Hulk był nieudaną próbą stworzenia super-żołnierza, a w komiksie Bruce stał się radioaktywnym potworem po wybuchu bomby gamma. Stan Lee początkowo zdecydował, że Hulk ma mieć szarą skórę, by nie sugerować żadnych powiązań rasowych. Jednakże szary kolor nie wyszedł najlepiej w druku więc po pierwszym zeszycie zmieniono go na znacznie wyrazistszy zielony który wszyscy znamy i kochamy.
Nowym Hulkiem został Amadeus Cho, ktôry w przeciwieństwie do Bruce'a Bannera potrafi kontrolować gniew.
Nawet Stan Lee nie umie wyjaśnić dlaczego jego spodnie nie rozrywają się podczas przemiany.
Hulk nienawidzi Bruce'a Bannera.
Kiedy zburzono świat którym rządził wrócił by zemścić się na ziemskich bohaterach.
Dziękuję za uwagę i tradycyjnie wypierdalam.
