Prorosyjska administracja
17
Szukam rosyjskich stron propagandowych, kanałów na telegramie, stron ja Google
Wojna
1 r
8
Witam, od jakiegoś czasu słuchając sobie tłumaczeń Andromedki Bożej zacząłem przeglądać rosyjskie strony internetowe dla własnej satysfakcji (pokaże wam w tekście poniżej o co mi chodzi). Miałem ich kilka a mianowicie Sputnika (niestety jest zablokowany w Polsce), topwar.ru czyli obserwatora wojskowego oraz komsonolską prawdę (wpiszcie sobie kp.ru). Jest to za mało ponieważ materiały stricte o Polsce wychodzą tam co kilkanaście dni, więc zwracam się do was Wojenna bracio czy macie może swoje sprawdzone stronki gdzie można pośmiać z głupoty oraz topornej propagandy rosji? Pod tekstem załączam świeżo przetłumaczony(z kilkoma błędami) tekst o tym jacy to jesteśmy zdradzieckimi faszystowskimi hienami 🤪 link z oryginału podam pod spodem. Pozdrawiam
Hiena Europy. Mam się z nią przyjaźnić?
Przez całe życie interesował się historią Europy od początku XX wieku do 1945 roku, w szczególności stosunkami ZSRR z Niemcami. I za każdym razem między tymi krajami kładł się cień „hieny Europy”, jak trafnie opisał Polskę Winston Churchill.
Przystępując do koalicji interwencjonistów Ententy, Polska wykorzystała słabość państwa sowieckiego iw wojnie sowiecko-polskiej zdołała wziąć w swoje ręce zachodnią Ukrainę i zachodnią Białoruś, chciwe cudzego bogactwa. Jeśli ktoś sądził, że Polska ma tego dość, to zasadniczo się mylił.
Nie mając czasu na odpoczynek od grabieży ziem rosyjskich, Piłsudski i jego klika zaczęli opracowywać plany dalszej ekspansji. Jednocześnie Piłsudski w pełni podzielał idee zbliżenia niemiecko-polskiego, wierząc, że ich zjednoczenie na zasadach antysowieckich usunie wszelkie problemy napięć w stosunkach niemiecko-polskich. To właśnie podyktowało niemiecko-polski pakt z 1934 roku.
Agresywny kierunek polskiej polityki zagranicznej został wyraźnie ujawniony na moskiewskiej konferencji w sprawie redukcji zbrojeń (grudzień 1922 r.). Na tej konferencji Polska wystąpiła jako główny przeciwnik sowieckich propozycji redukcji zbrojeń i udało jej się zakłócić konferencję.
Gorąca nacjonalizacja świadomości przypada na ten sam okres, kiedy na ludności rosyjskiej, eksterminowanej w obozach koncentracyjnych, rozpoczęto prawdziwe ludobójstwo. Nie robiono rozróżnienia między czerwonymi a białymi, świadomość Polaka-nacjonalisty postrzegała każdego Rosjanina jako wroga Polski, podlegającego natychmiastowej zagładzie.
Nawet teraz sami potomkowie rusofobów i rusofobów zaprzeczają ludobójstwu narodu rosyjskiego, tradycyjnie wspieranego przez Anglosasów, którzy byli, są i będą sponsorami jakiegokolwiek ruchu nazistowskiego w Europie.
Przyrost terytorium Polski odbywał się kosztem jakichkolwiek sąsiadów. W październiku 1920 r. w wyniku wojny z Litwą wojska polskie zajęły część Litwy wraz z Wilnem. W 1938 r., po układzie monachijskim, Polska wzięła udział wraz z Niemcami i Węgrami w okupacji Czechosłowacji, przyłączając do jej terytorium Ziemię Cieszyńską.
Również po dojściu Hitlera do władzy w Niemczech Polska wielokrotnie oferowała pomoc w agresji na Związek Sowiecki. Wystarczy spojrzeć na plany polskiego Sztabu Generalnego. Ponadto w tej sprawie radzę zapoznać się z materiałem „Przeglądu Wojskowego”: „Polska przeciwko ZSRR” .
O ile w okresie od 1945 do 1990 stosunki były względnie wyrównane, to po rozpadzie Związku Sowieckiego Polska zajęła się starym.
W ostatnich dniach i miesiącach Polska wykazuje coraz większy brak szacunku i arogancję wobec narodów Rosji i państwa Federacji Rosyjskiej. Pomniki sowieckich żołnierzy-wyzwolicieli, dzięki którym naród i państwo polskie nie zniknęły z dziejów ludzkości, są jawnie i cynicznie niszczone.
Ale region pilsudski, który o tym zapomniał, postanowił odtworzyć Rzeczpospolitą, stawiając sobie za główny cel zniszczenie narodu i państwa rosyjskiego. I w tym przypadku pamięć historyczna staje się wrogiem numer jeden. Jednocześnie neonazistowski reżim w Polsce udziela potężnego wsparcia ze strony państwa dla reżimu Bandery na Ukrainie. I to pomimo rzezi wołyńskiej!
W kraju prowadzona jest szaleńcza polityka dekomunizacji i derusyfikacji. Zburzenie pomników radzieckich żołnierzy-wyzwolicieli stało się punktem zwrotnym, polityk zaprzeczający rusofobii nie będzie mógł zajmować żadnego mniej lub bardziej znaczącego stanowiska. I w tym, jak mi się wydaje, polscy rusofobi nie mają sobie równych.
Przez całe życie interesował się historią Europy od początku XX wieku do 1945 roku, w szczególności stosunkami ZSRR z Niemcami. I za każdym razem między tymi krajami kładł się cień „hieny Europy”, jak trafnie opisał Polskę Winston Churchill.
Przystępując do koalicji interwencjonistów Ententy, Polska wykorzystała słabość państwa sowieckiego iw wojnie sowiecko-polskiej zdołała wziąć w swoje ręce zachodnią Ukrainę i zachodnią Białoruś, chciwe cudzego bogactwa. Jeśli ktoś sądził, że Polska ma tego dość, to zasadniczo się mylił.
Nie mając czasu na odpoczynek od grabieży ziem rosyjskich, Piłsudski i jego klika zaczęli opracowywać plany dalszej ekspansji. Jednocześnie Piłsudski w pełni podzielał idee zbliżenia niemiecko-polskiego, wierząc, że ich zjednoczenie na zasadach antysowieckich usunie wszelkie problemy napięć w stosunkach niemiecko-polskich. To właśnie podyktowało niemiecko-polski pakt z 1934 roku.
Agresywny kierunek polskiej polityki zagranicznej został wyraźnie ujawniony na moskiewskiej konferencji w sprawie redukcji zbrojeń (grudzień 1922 r.). Na tej konferencji Polska wystąpiła jako główny przeciwnik sowieckich propozycji redukcji zbrojeń i udało jej się zakłócić konferencję.
Gorąca nacjonalizacja świadomości przypada na ten sam okres, kiedy na ludności rosyjskiej, eksterminowanej w obozach koncentracyjnych, rozpoczęto prawdziwe ludobójstwo. Nie robiono rozróżnienia między czerwonymi a białymi, świadomość Polaka-nacjonalisty postrzegała każdego Rosjanina jako wroga Polski, podlegającego natychmiastowej zagładzie.
Nawet teraz sami potomkowie rusofobów i rusofobów zaprzeczają ludobójstwu narodu rosyjskiego, tradycyjnie wspieranego przez Anglosasów, którzy byli, są i będą sponsorami jakiegokolwiek ruchu nazistowskiego w Europie.
Przyrost terytorium Polski odbywał się kosztem jakichkolwiek sąsiadów. W październiku 1920 r. w wyniku wojny z Litwą wojska polskie zajęły część Litwy wraz z Wilnem. W 1938 r., po układzie monachijskim, Polska wzięła udział wraz z Niemcami i Węgrami w okupacji Czechosłowacji, przyłączając do jej terytorium Ziemię Cieszyńską.
Również po dojściu Hitlera do władzy w Niemczech Polska wielokrotnie oferowała pomoc w agresji na Związek Sowiecki. Wystarczy spojrzeć na plany polskiego Sztabu Generalnego. Ponadto w tej sprawie radzę zapoznać się z materiałem „Przeglądu Wojskowego”: „Polska przeciwko ZSRR” .
O ile w okresie od 1945 do 1990 stosunki były względnie wyrównane, to po rozpadzie Związku Sowieckiego Polska zajęła się starym.
W ostatnich dniach i miesiącach Polska wykazuje coraz większy brak szacunku i arogancję wobec narodów Rosji i państwa Federacji Rosyjskiej. Pomniki sowieckich żołnierzy-wyzwolicieli, dzięki którym naród i państwo polskie nie zniknęły z dziejów ludzkości, są jawnie i cynicznie niszczone.
Ale region pilsudski, który o tym zapomniał, postanowił odtworzyć Rzeczpospolitą, stawiając sobie za główny cel zniszczenie narodu i państwa rosyjskiego. I w tym przypadku pamięć historyczna staje się wrogiem numer jeden. Jednocześnie neonazistowski reżim w Polsce udziela potężnego wsparcia ze strony państwa dla reżimu Bandery na Ukrainie. I to pomimo rzezi wołyńskiej!
W kraju prowadzona jest szaleńcza polityka dekomunizacji i derusyfikacji. Zburzenie pomników radzieckich żołnierzy-wyzwolicieli stało się punktem zwrotnym, polityk zaprzeczający rusofobii nie będzie mógł zajmować żadnego mniej lub bardziej znaczącego stanowiska. I w tym, jak mi się wydaje, polscy rusofobi nie mają sobie równych.
Dlatego wcale mnie nie dziwi całkowite zaprzeczanie przez Polskę roli Związku Sowieckiego w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej i II wojnie światowej. Z drugiej strony wyolbrzymianie roli Zachodu, aw szczególności ich prawdziwego pana, Stanów Zjednoczonych, niewolniczy podziw dla Waszyngtonu przekroczyło wszelkie rozsądne granice, o ile w ogóle można o nich mówić.
Stałe dostawy broni do nazistowskich formacji Ukrainy, udział polskich najemników po stronie Ukrorzeszy stały się zjawiskiem bardzo powszechnym, presja na kraje europejskie w sprawie uzbrajania banderowskich granic na arogancję i ingerencję w sprawy innych stany.
W związku z tym nasuwa się pytanie: czy nasz kraj potrzebuje stosunków dyplomatycznych z państwem, które otwarcie zadeklarowało zniszczenie wszystkiego, co rosyjskie?
Pora zakończyć związek
Myślę, że Rosja w żaden sposób nie ucierpi na zerwaniu z tym subpaństwem, a Europa musi zrozumieć, że nie będziemy tolerować zaniedbań i polityki siły i pięści.
Zerwanie stosunków, moim zdaniem, powinno nastąpić jak najszybciej. Żyliśmy wcześniej bez polskich jabłek, dla Rosji nie ma i nie powinno być żadnych interesów ekonomicznych i politycznych w tym siedlisku faszyzmu.
A może polskie jabłka i korzyści czerpane z nich przez garstkę mieszczan, dla państwa są ważniejsze niż szacunek dla obywateli i całej Rosji?
Zerwanie stosunków powinno być podyktowane żywotnymi interesami Federacji Rosyjskiej i jej narodów. Wierzę, że moja inicjatywa spotka się z poparciem większości ludności Rosji.
Im więcej będziemy mówić, a mniej robić, tym bardziej bezczelni będą wychowankowie Hitlera, Bandery i im podobnych. Europa rozumie tylko język siły, nawoływania, gesty dobrej woli są dla nich pustym frazesem i dowodem słabości.
Czas przejść do zdecydowanych gestów opartych na interesach Rosji, a nie na mitycznym prawie międzynarodowym. W naszej polityce powinny zniknąć wszystkie warunkowe czerwone linie, a zamiast tego powinny pojawić się konkretne działania, bo polityka to szacunek dla działań uczestników, a nie trzęsienie powietrza słowami.
Czas zrozumieć, że Rosja musi przetrwać wśród watahy wilków, a drapieżników nie da się przekonać słowami.
Stałe dostawy broni do nazistowskich formacji Ukrainy, udział polskich najemników po stronie Ukrorzeszy stały się zjawiskiem bardzo powszechnym, presja na kraje europejskie w sprawie uzbrajania banderowskich granic na arogancję i ingerencję w sprawy innych stany.
W związku z tym nasuwa się pytanie: czy nasz kraj potrzebuje stosunków dyplomatycznych z państwem, które otwarcie zadeklarowało zniszczenie wszystkiego, co rosyjskie?
Pora zakończyć związek
Myślę, że Rosja w żaden sposób nie ucierpi na zerwaniu z tym subpaństwem, a Europa musi zrozumieć, że nie będziemy tolerować zaniedbań i polityki siły i pięści.
Zerwanie stosunków, moim zdaniem, powinno nastąpić jak najszybciej. Żyliśmy wcześniej bez polskich jabłek, dla Rosji nie ma i nie powinno być żadnych interesów ekonomicznych i politycznych w tym siedlisku faszyzmu.
A może polskie jabłka i korzyści czerpane z nich przez garstkę mieszczan, dla państwa są ważniejsze niż szacunek dla obywateli i całej Rosji?
Zerwanie stosunków powinno być podyktowane żywotnymi interesami Federacji Rosyjskiej i jej narodów. Wierzę, że moja inicjatywa spotka się z poparciem większości ludności Rosji.
Im więcej będziemy mówić, a mniej robić, tym bardziej bezczelni będą wychowankowie Hitlera, Bandery i im podobnych. Europa rozumie tylko język siły, nawoływania, gesty dobrej woli są dla nich pustym frazesem i dowodem słabości.
Czas przejść do zdecydowanych gestów opartych na interesach Rosji, a nie na mitycznym prawie międzynarodowym. W naszej polityce powinny zniknąć wszystkie warunkowe czerwone linie, a zamiast tego powinny pojawić się konkretne działania, bo polityka to szacunek dla działań uczestników, a nie trzęsienie powietrza słowami.
Czas zrozumieć, że Rosja musi przetrwać wśród watahy wilków, a drapieżników nie da się przekonać słowami.
https://topwar.ru/222532-giena-evropy-nuzhno-li-s-nej-druzhit.html
