Lenglen była największą gwiazdą kobiecego tenisa ziemnego przed II wojną światową. W latach 1919-1926 zdobyła 25 (!) tytułów w Wimbledonie i w Championnat de France (obecny French Open). W tym okresie wygrała każdy mecz w grze pojedynczej i podwójnej. Rekord byłby jeszcze bardziej wybitny, gdyby nie żółtaczka, której tenisistka nabawiła się w 1924 roku i z powodu której nie wystąpiła w żadnym z tych dwóch turniejów. W 1920 roku zdobyła złoty medal na olimpiadzie w grze pojedynczej (w finale przegrała tylko trzy gemy), złoto w mikście oraz brąz w deblu.
W czasie kariery kreowała też nowe wzorce modowe. Jako pierwsza zaczęła występować w sukience z odkrytymi ramionami i dołem sięgającym jedynie połowy łydki, kiedy pozostali zawodnicy grali w strojach zakrywających niemal całe ciało
W 1926 roku przeszła na zawodowstwo i wzięła udział w tournee po Stanach Zjednoczonych. Z tego powodu wykluczyła się z występów na londyńskich kortach, gdyż turniej wimbledoński był zarezerwowany tylko dla amatorów aż do nastania tzw. ery open
Ze względów zdrowotnych w 1927 roku, w wieku zaledwie 28 lat, musiała zakończyć karierę. Lenglen pracowała dla domów mody, pozowała dla Vogue, prowadziła szkołę tenisową i napisała kilka książek o tenisie
Była mocno krytykowana za przejście na zawodowstwo, ale dopiero to pozwoliło jej zarobić dobre pieniądze, które pozwoliły jej ustatkować się w życiu
W ciągu swojej kariery Suzanne Lenglen wygrała 81 turniejów singlowych, z czego 7 bez straty gema. Dodatkowo zwyciężyła w 73 turniejach deblowych i 8 mikstowych. Pozostaje jedyną zawodniczką, która w jednym roku wygrała Wimbledon w grze singlowej, podwójnej i mikście (w latach 1920, 1922 i 1925)
W czerwcu 1938 roku zdiagnozowano u niej białaczkę. Trzy tygodnie później straciła wzrok. Zmarła 4 lipca. Jej ciało spoczywa na cmentarzu w Saint-Ouen niedaleko Paryża
