Mężczyzna umieścił ojca w domu opieki, synek pyta:
-Tato, gdzie jest dom opieki?
-Chcesz odwiedzić swojego dziadka?
-Nie, chcę wiedzieć, gdzie cię zabrać, gdy będziesz stary.
Te słowa wywołały łzy w oczach mężczyzny, który zamyślił się na chwilę, po czym oddał syna do sierocińca.

Eksperyment z podwójną szczeliną jest jednym z najbardziej fascynujących doświadczeń w fizyce kwantowej. Gdy przeprowadzimy go z falami świetlnymi, widzimy klasyczny wzór interferencyjny – układ jasnych i ciemnych prążków na ekranie za szczelinami, co wskazuje, że światło zachowuje się jak fala. Co ciekawe, kiedy wykonujemy ten eksperyment z pojedynczymi cząstkami, np. fotonami lub elektronami, i wysyłamy je pojedynczo przez szczeliny, nadal pojawia się wzór interferencyjny, tak jakby cząstka przechodziła jednocześnie przez obie szczeliny i interferowała sama ze sobą.

Jednak, gdy umieścimy detektory przy szczelinach, aby śledzić, przez którą szczelinę przechodzi cząstka, interferencja zanika, a na ekranie pojawiają się dwie wyraźne linie odpowiadające dwóm szczelinom – co sugeruje, że cząstki zaczynają zachowywać się jak klasyczne obiekty, a nie fale. To zjawisko wskazuje, że sam akt obserwacji wpływa na wynik eksperymentu.

Często porównuje się to do renderowania rzeczywistości przez wszechświat, tak jakby rzeczywistość była inna w zależności od tego, czy ją obserwujemy, czy nie. W rzeczywistości jest to jedna z podstawowych zagadek mechaniki kwantowej, która skłania do refleksji nad naturą rzeczywistości i rolą obserwatora w fizyce kwantowej.