Nie wielu zna genezę imienia Szczepan, otóż kiedyś pewien jegomość miał tak duże parcie na pęcherz, że nie dotrzymałby tego do domu, więc poszedł w krzaki się odlać. Zauważył go jakiś przechodzień i ze złością powiedział: Czego Pan tu szcze?
Sikający nie dosłyszawszy pytania nerwowego nieznajomego oznajmił: Słucham?
Na co odparł mu niemilec: Szcze Pan?
Pan oddający mocz chwilowo zdumiony, nie wiedział co powiedzieć, jednakże po chwili namysłu odparł: Tak, nie doniósłbym do domu, przepraszam.
Agresywny przechodzień przypomniał sobie, ze kiedyś też był w podobnej sytuacji, więc uśmiechnął się, powiedział żeby to było przedostatni raz i poszedł dziarsko w swoją stronę.
Euzebiusz, bo tak nazywał się szczający po krzakach mężczyzna, gdy wrócił do domu, dowiedział się od żony, że jest w ciąży. Mężczyzna od razu wiedział jak nazwie dziecko: Jeśli to będzie syn, nazwiemy go Szczepan! Na cześć zabawnej sytuacji jaka się dziś wydarzyła!
Żona zaciekawiona zapytała co się stało, wiec opowiedział o tym jej i swojemu teściowi, czyli jej ojcu, który z nimi mieszkał. Razem głośno śmiali się do utraty tchu, dziadek wygrał.