W Polsce mamy pospolicie występujące dwa rodzime gatunki pokrzyw: pokrzywę zwyczajną (Urtica dioica) i niższą od niej pokrzywę żegawkę (Urtica urens). Pokrzywy wykształciły bardzo skuteczny system obrony przed roślinożercami.

W przypadku widocznych na powyższym zdjęciu pokrzyw zwyczajnych wygląda to tak, że ich łodygi i spodnią stronę liści pokrywają ok. 2-milimetrowe włoski kłująco-parzące (które widać na zdjęciu drugim). Są to nasycone krzemionką struktury o rurkowatym kształcie, puste w środku, zakończone łatwo odłamującym się czubkiem. Czubek odłamuje się np. wtedy, kiedy ocieramy się o te rośliny, a reszta ostrego jak igła włoska wbija się w naskórek.

Wówczas z wnętrza włoska wydobywa się odrobina płynu drażniącego (zaledwie ok. czterech dziesięciotysięcznych miligrama), który działa na powierzchniową warstwę komórek skóry.

Płyn jest naprawdę żrący. W jego skład wchodzą: kwas mrówkowy, histamina i acetylocholina.

Kwas mrówkowy, jak nazwa wskazuje, występuje również w jadzie mrówek. Wykazuje działanie żrące i drażniące skórę, wywołując jej oparzenia. Histamina to substancja wspomagająca reakcję alergiczną i stan zapalny. Dzięki będącej neuroprzekaźnikiem acetylocholinie te wrażenia odbierane są mocniej i efektywniej.

Wskutek zaaplikowania takiej mieszanki na skórze pojawia się miejscowy stan zapalny, zaczerwienienie i drobne bąble, a podrażnienie zakończeń nerwowych wywołuje pieczenie i ból. Czas trwania tych objawów zależy od tego, jak silnie nasza skóra była wystawiona na działanie pokrzywowego płynu drażniącego. Zazwyczaj znika po 10 minutach.

A co, jeśli nie chce ustąpić? Wówczas warto najpierw przemyć skórę wodą z mydłem (żeby pozbyć się wbitych w naskórek pokrzywowych włosków). Potem można ewentualnie posmarować podrażnione miejsce preparatem o działaniu przeciwhistaminowym albo zastosować okład z gazy nasączonej zimną wodą.

Dziękuję za uwagę i wypierdalam.