Tak wygląda dziś nasza gwiazda dzienna - Słońce okiem teleskopu.
Widzimy tu ciekawe plamy słoneczne, które są miejscami, gdzie temperatura jest niższa niż temperatura otoczenia i występuje silne pole magnetyczne. ????
Teleskop TS APO Q65
Canon 1200d baader mod
Filtr Nd5
Stack ze 100 klatek
Autor: Marcin Kuś

Piękną i ciekawą mgławicą planetarną jest NGC 6751 w gwiazdozbiorze Orła. Nazwano ją mgławicą Świecące Oko lub Dmuchawiec. Obliczono, że znajduje się w przybliżeniu 6 500 lat świetlnych od Ziemi, a jej średnica jest 600 x większa niż nasz
Układ Słoneczny (!).
Gwiazda w jej centrum ma temperaturę powierzchniową ok. 140 tys. C. Mgławica powstała, gdy gwiazda zapadła się i wyrzuciła zewnętrzną warstwę świecącego gazu o złożonych i różnorodnych kształtach. Włóknista natura Dmuchawca została utworzona przez wiatry i promieniowanie pochodzące od gorącej gwiazdy centralnej.
Zdjęcie : Kosmiczny Teleskop Hubblea (HST).

Tak może wyglądać rozkład ciemnej materii. Grawitacja niewidocznej ciemnej materii jest głównym wyjaśnieniem, dlaczego galaktyki obracają się tak szybko, dlaczego galaktyki krążą wokół gromad tak szybko, dlaczego soczewki grawitacyjne tak silnie odbijają światło i dlaczego widzialna materia jest rozprowadzana tak, jak ma to miejsce we wszechświecie. Przedstawione zdjęcie z American Museum of Natural History's Hayden Planetarium, poprzedni Space Show Dark Universe, ukazuje przykład tego, jak wszechobecna ciemna materia może być rozmiszczona we wszechświecie. W tej klatce ze szczegółowej symulacji komputerowej złożone włókna ciemnej materii, pokazane na czarno, są rozrzucone po wszechświecie jak pajęczyny, podczas gdy stosunkowo rzadkie skupiska znanej materii barionowej mają kolor pomarańczowy. Symulacje te są dobrym dopasowaniem statystycznym do obserwacji astronomicznych. Ciemna materia, choć dość dziwna i w nieznanej postaci, nie jest już uważana za najdziwniejsze źródło grawitacji we wszechświecie. Ten zaszczyt przypada teraz ciemnej energii, bardziej jednorodnemu źródłu odpychającej grawitacji, które zdaje się teraz dominować nad rozszerzaniem się całego wszechświata.

W konstelacji Oriona, w odległości ok. 1 370 l. ś. od nas, znajduje się dziwny obiekt. Wygląda jak miecz świetlny z podwójnym ostrzem, lecz są to dwa kosmiczne dżety wypływające w wiązce od nowo narodzonej gwiazdy. Wiązka rozciąga się na ok. 0,5 r. ś. Centralna protogwiazda o nazwie Herbig - Haro 24 ( HH 24) nie jest widoczna, gdyż otacza ją chłodny gaz i pył spłaszczony do obracającego się dysku akrecyjnego. Przebijający się przez kosmiczny pył strumień bardzo gorącego gazu uwolniony przez protogwiazdę zderza się z chłodniejszą materią międzygwiazdową i podgrzewa ją. Wówczas emitowane są przeciwbrzeżne dżety wzdłuż osi rotacji tego systemu. Obiekty typu HH 24 w skali Kosmosu są krótkotrwałymi zjawiskami. Ich czas życia wynosi najwyżej kilka tysięcy lat.
Zdjęcie : Kosmiczny Teleskop Hubblea
Źródło : NASA /ESA.