Pewnie nieraz ktoś spotkał na spacerze czy też u siebie w ogrodzie takiego motyla, jest to nie kto inny jak Zmrocznik przytuliak (Hyles galii). Motyl czerpie drugi człon nazwy od rośliny, na której najczęściej żerują gąsienice, czyli przytulii. Owad z rzędu motyli, rodziny zawisakowtych. Zmrocznik przytuliak jest motylem nocnym, co znaczy, że aktywny jest o zmroku, wieczorkiem, gdy Słońce już zajdzie za horyzontem, dorosłego osobnika trudno znaleźć w dzień, najczęściej dzień przeczekuje gdzieś w krzakach czy zakamarkach, częściej widuje się gąsienice. Oponenta można spotkać praktycznie wszędzie, w parkach, ogrodach, na łąkach, w zadrzewieniach czy też na skrajach lasów (wieczorem lub nocą). Gatunek nie podlegający ochronie i nierzadki. No to teraz krótka charakterystyka bohatera. Czułki oliwkowatozielone. Motyl na głowie jak i tułowiu posiada włoski w kolorze oliwkowozielonym, podchodzącym pod jasnobrązowy, po bokach posiada białe włoski tworzące paski. Odwłok owada posiada barwę oliwkowozieloną, po środku, wzdłuż idą w równej linii cztery białe kropki (są widoczne na drugim zdjęciu), po bokach widoczne są cztery pary białych pasków i dwie pary czarnych pasków, koniec odwłoka zakończony jest pygidium. Pierwsza para skrzydeł (skrzydła przednie) kształtem przypomina skrzydełka, jakie posiadają nasiona klonu, skrzydła są koloru oliwkowozielonego z paskami na środku, pierwszy (licząc od głowy) jest koloru brązowego, drugi piaskowy i trzeci znowu brązowy (taka kanapka, brązowy, piaskowy, brązowy). Druga para skrzydeł (skrzydła tylne) jest znacznie mniejsza, w ubarwieniu posiada paski (znowu będzie kanapka), pierwszy pasek czarny, drugi biały w środkowej części czerwony, trzeci czarny i ostatni oliwkowozielony. Rozpiętość skrzydeł od 6,5cm do 8cm. Od spodu motyl jest kolory żółtoszarego. Motyla można spotkać od maja do lipca, gąsienice od lipca do końca września. I teraz szybki opis gąsienicy. Gąsienica spora, w kolorze zielonym/brązowym, po bokach posiada żółte kropki w czarnej obramówce, oczy gąsienicy żółte, na końcu gąsienica posiada czerwony kolec (nie jest bronią, niegroźny, służy wyłącznie do odstraszenia potencjalnych drapieżników). Dzięki za uwagę, do następnego, zbędnym słowem ust nie kalam, drzwi zamykam, wypierdalam.

Siemka dzidki, będąc dziś w lesie wpadłem na genialny pomysł podzielenia się z wami jednym z moich hobby, a mianowicie entomologią. Z racji, że jestem jeszcze laikiem w tej dziedzinie, ponieważ swoją przygodę z nią zacząłem jakiś rok temu to dzida będzie skąpa w informacje, ale myślę, że będzie choć trochę ciekawa i kogoś zainteresują te małe dziwadła. Słowem wstępu, entomologia do dziedzina nauki zajmująca się klasyfikacją, występowaniem i badaniem owadów. Istnieje jeszcze inna dziedzina entomologii , a mianowicie entomologia sądowa, ale to temat na inną dzidę. Owady jak pewnie pamiętacie z podstawówki (lub nie) stanowią najliczniejszą grupę zwierząt, według niektórych informacji stanowią około 75% wszystkich gatunków zwierząt występujących na Ziemi. W Polsce występuje około 30tys. gatunków tych drani, z czego najliczniejszą są owady z rzędu błonkówek, ponieważ liczą sobie około 7 tysięcy gatunków, drugie miejsce zajmują muchówki około 6,5 tysiąca gatunków, trzecie miejsce należy do rzędu chrząszczy około 6 tysięcy gatunków i motyle 3 tysiące gatunków, jest jeszcze trochę innych rzędów owadów, ale to też temat na inną dzidę (piszę około, ponieważ jest jeszcze sporo nieodkrytych gatunków). W Polsce łapanie i preparowanie owadów niepodlegających ochronie jest w pełni legalne, jedynie na gatunki chronione trzeba mieć specjalne pozwolenia, dla ciekawskich istnieje coś takiego jak lista owadów chronionych, takim owadem na liście jest np. Jelonek Rogacz jest to jeden z większych i rzadszych chrząszczy w Polsce, na liście mamy też parę motyli, biegaczy oraz ważek i inne. Jeśli ktoś byłby chętny do łapania i preparwania owadów to najlepiej zaopatrzyć się w octan etylu (lub ukraść mamie lub żonie zmywacz do paznokci, też podobno dobrze sobie radzi z uśmiercaniem), szybko uśmierca owada i sprawia, że jego ciałko nie jest sztywne, najlepiej "gazować" je w słoiku lub bardziej profesionalnie w zatruwaczkach inne pojemniki plastikowe octan może rozpuścić. I mała ciekawostka na koniec owady z rzędu chrząszczy z rodziny kuzkowatych można wabić na najtańszego jabola, podobno zlatują się do niego tak chętnie jak murzyni do KFC. A teraz parę zdjęć z mojej galerii :)

Na zdjęciu widać trzy Kruszyce Złotawki sączące soki z rany dębu. 
Kruszyca należy do rzędu chrząszczy, rodziny poświętnikowatej, łatwo można pomylić z Kwietnicą różówką, odróżnić je można po białych plamkach na kolanach Kwietnicy różówki. Owad bardzo pospolity i ładny, długość ciała od 14mm do 20mm, larwa jak u wszystkich chrząszczy to pędrak (taka biała klucha), rozwijający się od roku do dwóch lat w ziemi, zbutwiałym drewnie.  Rozwój owada jest złożony, czyli na początku jest jajo, potem larwa, poczwarka i imago (postać doskonała/dorosła owada), przeobrażenie zupełne.

Kolejny owad to Dyląż garbarz (mój ulubieniec), rząd: chrząszcze, rodzina: kózkowate. Dyląż to jeden z więkrzych chrząszczy występujący w Polsce nie podlegający ochronie, więc można go na spokojnie łapać i wsadzić do gabloty. Gatunek pospolity, spotkać go można w lasach najcząściej mieszanych, liściastych, choć w borach też go spotykałem, chrząszcz wylatuje na cimcirimci w godzinach wieczornych, najczęściej w lipcu/sierpniu. Jak się go złapie wydaje śmieszy, piskiliwy i dosyć głośny dziwięk. UWAGA! potrafi dziabnąć i lata jak Messerschmitt, ale jest niegroźny, chyba że wplącze się we włosy, to wtedy jest lekki problem. Samiec różni się od samicy znacząco, samica jest dwa razy większa od samca i ma o połowę któtsze czułki, kolor samicy taki brązowawy/czarny, samiec mniejszy, długie, grube czułki, kolor czarny. Na dole mamy samca (samicy zdjęcia nie mam, ale jak wspomniałem jest dwa razy taka jak samiec), ręka dla porównania:

Niedźwiedziówka kaja, rząd: motyle, rodzina: mrocznicowate, podrodzina: niedźwiedziówkowate. Dosyć sporawy motyl nocny, pospolity w całym kraju, spotakć go można w lasach, jak i lekkich zadrzewieniach, parkach. Larwa (gąsienica) włochata, dosyć duża, czarno-pomarańczowa z długimi, białymi i krótkimi, pomaranczowymi włoskami, po bokach posiada białe plamki. Jeśli ktoś spotka gąsienicę Niedźwiedziówki, to łatwo można wyhodować z niej motyla, łatwo się przepoczwarcza w warunkach domowych, tylko trzeba ją karmić np. pokrzywą, ewentualnie innymi liśćmi i dobrze by było, aby była w trochę dużym pojemniku np. w pojemniku po lodach (1l), tylko aby był przeźroczysty i miał otwory, aby gąsienica się nie udusiła. Odradzam brania gąsienicy na ręce osobą z uczuleniem, włoski raczej większej krzywdy nie wyrządzą, ale pewny nie jestem. 

Trociniarka czerwica, rząd: motyle, rodzina: trociniarkowte. Motyl nocny, dosyć sporawy, o barwie szarawej (na zdjęciu może być słabo widoczna), gatunek pospolity w całym kraju, spotkać ją można w parkach, ogrodach, lasach. Motyl składa jaja na pobocznicy drzewa i małe larwy wgryzają się w głąb drewna. Larwa duża, gruba, czerwono-żółta z czarną główką. Najczęściej występują w drewnie zbutwaiłym, miękkim np. wierzba, topola. Larwa po tym jak się upasie to buduje oprzęd z trocinek. W oprzędzie znajduje się poczwarka. Jeśli ktoś znajdzie gąsienicę i chciałby wyhodować motyla, to najlepiej wsadzić gąsienicę do pojemnika z butwaiłym drewnem i trzymać ją w średniej wilgotności, też są metody, aby hodować ją w pojemniku z ziemią i suchym chlebem, ale tego nie próbowałem.

A tutaj prastare artefakty ludzi pierwotynch, choć trochę las czystszy :)

I to tyle, więcej zdjęć nie posiadam, ale jak coś znajdę to zrobię kolejną wrzutę. Jeśli pojawiły się jakieś błędy to z góry przepraszam. Jeśli są tu pasjonaci i znawcy więksi ode mnie to zachęcam do komentowania i ewentualnych poprawek. Trochę informacji wziętych z Insektarium.pl, Światmakro.com i medianauka.pl, już wypierdalam