Podczas szczytu NATO w Waszyngtonie ministrowie obrony Polski, Włoch, Francji oraz Niemiec podpisali list intencyjny w sprawie rozwoju zdolności do precyzyjnych uderzeń dalekiego zasięgu.
Jest to zaczątek współpracy w ramach programu ELSA, który ma ruszyć właśnie podczas obecnie trwającego szczytu NATO w Waszyngtonie.
Inicjatorem projektu ma być francuskie Ministerstwo Sił Zbrojnych i jego szef Sébastien Lecornu. Według Forces Operations minister Lecornu już porozumiał się w tej sprawie z Borisem Pistoriusem, zaś Władysław Kosiniak-Kamysz wyraża gotowość do wsparcia inicjatyw, które przyczynią się do wzmocnienia Trójkąta Weimarskiego.
Celem wspomnianego europejskiego projektu jest pozyskanie broni bazowania lądowego o zasięgu ponad 1000 km.
Na stoisku MBDA (targi Eurosatory 2024) zademonstrowano demonstrator pocisku manewrującego LCM wystrzeliwanego z lądowych wyrzutni. Projekt wywodzi się z morskiego pocisku MdCN, kuzyna przenoszonych drogą lotniczą pocisków SCALP-EG i Storm Shadow, które dowiodły skuteczności w pełnowymiarowym konflikcie na Ukrainie. Można przypuszczać, że to ten system będzie stanowił oś francuskiej inicjatywy.
Dokładny zasięg pozostaje niejawny, ale szacuje się, że sięga on ponad 1000 km. Pocisk waży około 1500 kg i leci z prędkością 800 km/h. Dzięki zminimalizowanej sygnaturze radarowej i możliwości lotu na małej wysokości zgodnie z rzeźbą terenu pocisk ma duże szanse na pokonanie wrogiej zintegrowanej obrony przeciwlotniczej. Dokładność trafienia wynosi kilka metrów, a pocisk można naprowadzać sygnałem nawigacji satelitarnej, a w przypadku zagłuszania LCM będzie wykorzystywał nawigację bezwładnościową. W końcowej fazie ataku pocisk naprowadza się na wgrany do pamięci cel za pomocą głowicy termowizyjnej.
Poniżej prezentacja morskiego odpowiednika koncepcji pocisku manewrującego.
