Od czego się zaczęło? 2WŚ się skończyła, w USA zaczął panować dobrobyt, ale w tle zaczęła się nakręcać zimna wojna. Co za tym idzie, obawiano się że w bogatej USA ludziom od dobrobytu się w dupach poprzewraca, będą grubymi cipeuszami, którzy nie obronią kraju. Władze postawiły na edukację, a konkretnie na wychowanie fizyczne, nawet sam prezydent Kennedy zabrał głos: 

System La Sierra został opracowany przez weterana II wojny światowej Stana LeProttiego, który zainspirował się klasycznym, „całościowym” podejściem do sprawności fizycznej, propagowanym przez starożytnych Greków. Program LeProttiego miał na celu poprawę siły, zwinności, równowagi, elastyczności, mocy i wytrzymałości – a także cech przywódczych – wszystkich mężczyzn w społeczności studenckiej, a nie tylko tych stosunkowo niewielu chłopców, którzy brali udział w zorganizowanych zawodach lekkoatletycznych.

Celem nie było tylko przygotowanie fizyczne, ale też omawiano filozofię, która za tym stoi. Uczono uczniów, że ćwiczenia fitness, w które zaangażowali się, nie tylko kształtują ich ciała, ale przygotowują ich umysły do nauki, a ducha do radzenia sobie z niepowodzeniami życiowymi. Było to więc podejście znane ze startożynej Grecji Kalokagatia, które promował m.in. Arystoteles. 

Jak może niektórzy już zauważyli, wszyscy nosili tylko spodenki, ale w różnym kolorze, przypadek? Nie. To było określanie poziomu zaawansowania twojej sprawnosci fizycznej, na początku dostawało się białe spodenki, a potem kwalifikując się do grupy wyżej dostawałeś nowe spodenki. 
Jak wyglądały wymagania na kolory? Oto kryteria poniżej, żółte to początkujący/pierwszy rok. 40% kończyła jako zaawansowani natomiast najwyższy poziom w całej historii programu zdobyło 21 uczniów.

"No ale zaraz, jak to tak bez koszulek, toż to body shaming! No i jakaś niezdrowa rywalizacja, zaraz te słabsze dzieci w kompleksy wpadną!"
Tak, na to też zwracano uwagę, że takie ryzyko może istnieć. Kwestię poruszył w swojej pracy doktorskiej ówczesny trener Richard Chester Tucker: 

Warto wspomnieć, że nie tylko chłopcy brali udział w programie. Dziewczyny miały bardzo podobne egzaminy co chłopcy tylko mniej powtórzeń etc. Wyobraź sobie teraz egzamin dla licealistek, które np zawierają dipy albo wchodzenie po linie samymi rękoma - nadal wymaga to siły, szczupłej sylwetki itd. Dziś zaproponowanie tego dla różowowłosych julek o posturze Snorlaxa literalnie fashyzmem. 

Finalnie program zamknięto w 1983, czemu? Trudno dokladnie znaleźć informacje, ale można się domyślać, że część społeczeństwa krzywo patrzyła na dość wyśrubowane wymagania, a także rosnący ruch pacyfistyczny piętnował tego typu programy jako produkujące żołnierzy, których się wysyłało na front. 
Obecnie podobne programy stosują tylko szkoły profilowane i może garstka ogólnych. 

Czy taki WF był ok, czy był zbyt angażujący czy może właśnie wręcz przeciwnie - budował nie tylko sprawność fizyczną, ale faktycznie kształtował charakter na lepsze? Gdzie wy byście się plasowali w poziomie zaawansowania? Podzielcie się opinią w komentarzu.