Katedra w Mediolanie funkcjonuje pod nazwą nazwa Duomo di Milano, w dialekcie lombardzkim Dom de Milan, w pełnej wersji Duomo St. Maria Nascente di Milano, a w tłumaczeniu na język polski Katedra narodzin św. Marii w Mediolanie. Pierwsza świątynia została zbudowana w tym miejscu już w IV wieku i była poświęcona św. Tekli – pozostałości pierwszej świątyni można zobaczyć w strefie archeologicznej, która znajduje się w podziemiach katedry. Drugim obiektem  kultu wczesnochrześcijańskiego była Katedra Santa Maria Maggiore.

Ostatecznie, w 1386 roku podjęto decyzję o zburzeniu świątyń stworzeniu reprezentacyjnej katedry gotyckiej, godnej rozwijającego się, nowoczesnego miasta Mediolanu. Inicjatorami budowy nowej świątyni był arcybiskup Antonio da Saluzzo i jego kuzyn a zarazem pierwszy książe Mediolanu Gian Galeazzo Visconti. Książe dość sprytnie uczynił z budowy katedry okazję do zyskania poparcia społeczeństwa, głosząc że budowa katedry jest dla nich rekompensatą za prześladowania jego poprzednika Barnabo Viscontiego, dzięki czemu ludność dawała hojne datki na budowę Katedry, przez co w dużej mierze sfinansowała jej budowę. Po szesnastu latach od rozpoczęcia budowy Katedra w Mediolanie zaczęła nabierać kształtów, w 1813 roku zakończono fasadę. Budowa katedry w Mediolanie została wstrzymana podczas II wojny światowej, kiedy wojska alianckie zbombardowały Mediolan. Duomo di Milano w czasie bombardowań przetrwała bez poważnych uszkodzeń i została szybko przywrócona do stanu sprzed nalotu. 26 maja 1805 roku na króla Włoch koronował się tutaj Napoleon Bonaparte. Po niemal 600 latach od momentu rozpoczęcia budowy, w 1965 roku budowa katedry została zakończona.

Ciekawostki na temat katedry:
• Duomo di Milano jest piątym co do wielkości kościołem na świecie.
• Powierzchnia jaką zajmuje to bagatela 12 000 m2 .
• Sklepienia Katedry są najwyższe na świecie i wynoszą dokładnie 45 metrów.
• Wewnątrz budynku może pomieścić się 40 000 ludzi.
• 135 to liczba wież jaką może pochwalić się katedra