Configuration: 4S Phase 2 Cosworth Straight 4 DOHC 16v
Location: Front, longitudinal
Displacement: 2.420 l (147.7)
Aspiration: N/A (2x Weber DCOE48 carburetors)
Power: 270 bhp
Gearbox: 5-speed manual
Drive: RWD
Weight: 1050 kg

Ascona miała zastąpić Kadetta GT/E z Grup 1 i 2, i tym samym umieścić Opla w czołówce - w rywalizacji Rajdowych Mistrzostw Świata. Auto pokazano we Frankfurcie w 1979. Pojazd o oznaczeniu B400 był produkowany w celu homologacji do Grupy 4 (tej najbardziej poważnej w tamtym czasie). Miał być bezpośrednim rywalem Forda RS1800 Escorta i Fiata 131 Abarth zarówno na krajowym podwórku, jak i podczas eventów międzynarodowych. Opel zdecydował się na klasyczną konfigurację z napędem na tył. Silnikiem zajął się Cosworth, który miał już niemały wpływ na sukces Escorta, a zmiany w nadwoziu pozostawiono w rękach Irmschera.

Zwykle do rajdów przeznaczało się sprawdzony silnik z poprzedniej rajdówki - tak więc jednostka z Kadetta GT/E 2.0 musiała przejść metamorfozę, bo była zbyt biedna mocą aby mieć podejście do Grupy 4. Nawiercono cylindry aby można było użyć większych tłoków, innych prętów łączących i grubszego korbowodu z diesla CIH od Opla. Tak silnik w nowej postaci produkował 230 koni z 2.4 litra pojemności i 16 zaworowej głowicy Cosworth. Jeśli kogoś nie obchodzi niezawodność jednostki, można było ją wysilić nawet do 340 koni.

Rok później FISA zapowiedziała GrB i przetasowała regulacje, a niedługo potem bo w '81 Audi zaczęło napędzać wszystkie koła w swoich autach. Quattro okazało się potem największym rywalem Ascony na trasach Mistrzostw Świata. Co więcej, druga generacja Ascony miała być zastąpiona Asconą gen 3, więc rajdową przyszłość przerzucono na barki 2 generacji Opla Manty i to na jej podstawie powstawał pojazd wykorzystujący regulacje Grupy B. Prace nad Asconą i Mantą trwały równocześnie.

W 1982 Ascona transferem dostała się do Grupy B a pod koniec roku Opel opracował kilka usprawnień w modelu. Nowa konfiguracja nosiła miano Phase 2 i miała zwiększyć konkurencyjność pojazdu w oczekiwaniu na Mantę. Te dodatki, to było głównie użycie paneli i ekranów z kompozytów. Ascona nawet podskakiwała coś tam do Audi. Coś, coś tam było, jakieś szmery - Walter Rohrl zdobył nawet Mistrzostwo (jego drugie), ale w klasyfikacji producentów, to nie było na co liczyć. Rohrl był ostatnim Mistrzem Świata za kierownicą pojazdu napędzanego na tylną oś.

Na początku 1983, Ari Vatanen zakończył karierę Ascony zwycięstwem w Rajdzie Safari. Do następnego eventu Opel wystawił Mantę B400 Phase 3. Niestety Ascona trochę źle się wbiła z czasem, a do tego miała zawodny silnik, który nie mógł się przebić przez 'okres dojrzewania' co nie pozwoliło jej pojeździć długo. Dzisiaj można ją zobaczyć tylko podczas historycznych eventów.