Chciałbym poruszyć pewien temat bo może nie każdy wie, że coś takiego istnieje i być może dotyka go osobiście. Jeśli zagłębi się w ten problem, będzie mógł zrozumieć sam siebie i sobie pomóc.
Syndrom DDA - czym jest?
Dziecko lub młoda osoba, dorastająca w rodzinie z problemem alkoholowym, doświadcza na co dzień przede wszystkim lęku, niepewności, nieustannego napięcia, poczucia wstydu. Towarzyszy jej poczucie niższości, izolacji, odmienności i poczucia osamotnienia. Dzieciństwo spędzone w rodzinie alkoholowej, to pasmo bolesnych strat i rozczarowań związanych z pogarszającą się zwykle sytuacją materialną rodziny, a także z brakiem zainteresowania życiem dziecka. W takiej rodzinie dziecko narażone jest na frustrację z powodu naruszenia podstawowych życiowych potrzeb: bezpieczeństwa, akceptacji, bycia ważnym. Rodzice są skoncentrowani na piciu własnym lub małżonka, labilni emocjonalnie, często niezdolni do bezwarunkowego dawania miłości, uwagi, wspierania, uwikłani w dramatyczną sytuację domową. Dziecko nie rozumie choroby alkoholowej ani zjawisk charakterystycznych dla współuzależnienia. Pozostaje samo ze swoją dziecięcą potrzebą bycia kochanym, a nie otrzymując tego, co mu się w naturalny sposób należy. Dochodzi do wniosku, że to pewnie z nim jest coś nie w porządku.
Miliony osób wywodzących się z domów z problemami z alkoholem trwają w tzw. pętli autodestrukcyjnych wzorów zachowań, które pozwalały im przetrwać koszmar życia w alkoholowej rodzinie, ale które stają się destrukcyjne w dorosłym życiu. Mają negatywny wpływ na ich zdrowie psychiczne, jakość życia, poczucie szczęścia i satysfakcji życiowej.
Syndrom może stanowić podłoże do poważniejszych problemów psychologicznych, zaburzeń osobowości i zaburzeń psychicznych o charakterze lękowym, afektywnym, depresyjnym, psychosomatycznym.
Czym się charakteryzuje syndrom DDA?
-lęk przed utratą kontroli, uczuciami, sytuacjami konfliktowymi, a także zmianami;
impulsywność;
-nadmierne poczucie odpowiedzialności i pragnienie kontrolowania siebie i otoczenia lub odwrotnie brak umiejętności przyjmowania odpowiedzialności za swoje działania;
-poczucie winy towarzyszące wielu sytuacjom;
niemożność odprężenia się, zabawy, odczuwania przyjemności;
wysoki samokrytycyzm;
-tendencja do kłamania bez żadnej przyczyny;
-poniżanie siebie w relacjach seksualnych, trudności przeżywane w związkach intymnych;
-przeżywanie rzeczywistości z pozycji ofiary;
-obawa przed utratą kontroli;
-umiejętność przetrwania w ciężkich sytuacjach;
-łatwość wchodzenia w relacje z ludźmi w rolę powiernika i ratownika, co powoduje często podporządkowanie swojego życie innym;
-nienaturalnie silna potrzeba akceptacji;
-przewlekłe cierpienie spowodowane wydarzeniami, które miały miejsce dużo wcześniej.
Tekst skopiowałem ze strony (jest tam też więcej informacji) :
https://www.medicover.pl/zdrowie/psychiczne/dda/
A od siebie jeszcze dodam, że warto poznać swój problem i próbować go naprawić, może to zająć sporo czasu ale zdrowie psychiczne jest bardzo ważne. Jeśli dotyka cię syndrom DDA to daj sobie pomóc lub sam próbuj zmieniać się i swoje życie na lepsze. Powodzenia.
