Żonę poznaje się przy rozwodzie, rodzinę przy podziale majątku, a dzieci poznaje się na starość.

Za każdym razem kiedy widze jakąś fajną dziewczynę i chcę do niej podejść, to w ciągu kilku sekund przelatuje mi przed oczami całe moje życie. 
Po co to psuć? Zastanwiam się i idę dalej.
Odpierdalać gody jak zwierzę jakieś. Wyjścia, randki, srandki, kwiatki, prezenty. Miesięcznice, rocznice, wspólne wyjazdy.
Odebrać sobie to co w życiu najczenniejsze. Wolność.
Związek z babą to zaprzedanie duszy diabłu. 

Mam taką znajomą z pracy. Pracujemy w różnych działach, więc się na codzień nie widujemy, czasem ją spotkam na przystanku wracając do domu.
No i problem polega na tym, że próbowałem ją już dwa razy zaprosić, ale mi się nie udało, bo ogarniała studia i rzeczy z tym związane. No logiczne wytłumaczenie.
No i wiecie, kontakt mamy spoko jak się złapiemy wracając z pracy.
Nie wiem czy brnąć w to i dalej próbować, czy dać se siana. 
Chyba z miesiąc temu ją próbowałem zaprosić ostatni raz. Może próbować, tak co miesiąc XD aż w końcu się uda. 

Proszę o opinię bo z jednej strony no fajna dziewczyna, ale z drugiej nie będę się pchał gdzie mnie nie chcą.