W latach 80. studiował on islam najpierw w kompleksie religijnym/medresie (teologiczna szkoła muzułmańska) Poi Kalan w Bucharze (dzisiejszy Uzbekistan, ówczesne ZSRR). Ciekawostka: jednym z miast partnerskich Buchary ma być Słupsk, więc obowiązkowa wzmianka o Polsce jest. Potem przeniósł się z nauką do Uniwersytetu Islamskiego w Taszkencie (nadal Uzbekistan). W latach 90. wrócił w rodzinne strony, gdzie założył Islamski Instytut w Kurczałoj (pierwszy taki w Czeczenii). Obecnie ku zaskoczeniu wszystkich Instytut ten jest imienia Achmata Kadyrowa. Podczas I wojny czeczeńskiej (1994-1996) walczył przeciwko Rosjanom i został mianowany na najwyższego muftiego (w islamie sunnickim uczony teolog i prawnik muzułmański, teoretyk prawa muzułmańskiego – PWN), a przy okazji wzywał do zabicia jak największej ilości Rosjan („Jest milion Czeczenów i 150 milionów Rosjan. Jeśli każdy Czeczen zabije 150 Rosjan to wygramy”).
Po wojnie próbował pozbyć się wszystkich wahabitów (odłam sunnitów, którzy z kolei są głównym odłamem islamu), którzy przyjechali do Czeczenii tłuc niewiernych podczas wojny, a po wojnie coś zaczęli gadać o dżihadzie i państwach islamskich na Kaukazie. Niestety dla Kadyrowa prezydent Asłan Maschadow się nie zgodził, co doprowadziło do tego, że podczas II wojny czeczeńskiej (od 1999 do zależy w sumie kiedy, uznajmy do 2009 z Wikipedii) skumpluje się z kacapami. To z kolei nie spodobało się Maschodowi, który ogłosił go wrogiem numer jeden. II wojnę jak wiadomo kacapy już wygrały a stary Kadyrow został szefem administracji cywilnej w Czeczenii (wybrany przez ruskich oczywiście). Natomiast w 2003 w kompletnie uczciwych i demokratycznych wyborach (xD) został prezydentem Czeczenii. Jak więc stary Kadyrow odparował z tego świata?
Otóż jak na muzułmanina przystało, z pierdolnięciem. Miało to miejsce w stolicy Czeczenii, czyli w Groznym a dokładnie mówiąc na stadionie na terenie którego odbywały się obchody Dnia Zwycięstwa. Achmat razem z innymi VIPami i urzędnikami obserwował obchody z trybuny honorowej, pod którą jak się okazało „ktoś” wmurował ładunki wybuchowe w betonowe konstrukcje podtrzymujące trybunę. Piotr Wierzbicki w artykule dla FAKTu napisał, że zrobiono to prawdopodobnie już podczas remontu stadionu. Wybuch miał miejsce o 10.35 czasu lokalnego (czyli 9.35 naszego) i Achmat umarł na miejscu. Poza nim zginęli m.in. dwójka jego ochroniarzy czy dziennikarz Reutersa Adlan Khasanov. Tylko ranny natomiast został ruski generał pułkownik Valery Baranov, któremu urwało nogę.
Czeczeńcy sami nie mogli zdecydować ile było ofiar zamachu. Zastępca szefa wydziału ministerstwa ds. sytuacji nadzwyczajnych w Czeczenii Ahmed Dzheirkhanov stwierdził, że 6 zginęło 57 było rannych. Pogotowie ratunkowe Groznego natomiast stwierdziło 24 zabitych i 56 rannych. Redaktorzy Wikipedii natomiast wrzucili do tabelek, że 10 zmarło i 100 było rannych, no ale słuchałbym bardziej pogotowia, któremu Dzheirkhanov powiedział, że mają zamknąć mordę bo się nie znają (a tak naprawdę powiedział, że lekarze i ratownicy liczyli rannych jako zmarłych… jakoś).
Kim był ten „ktoś” który wysadził Kadyrow. Otóż do organizacji zamachu przyznał się terrorysta Szamil Basajew (powinien być w kapeluszu na zdjęciu powyżej, no chyba, że coś zjebałem), który doszedł do wniosku, że musi wyeliminować zdrajcę swojego kraju (nie ukrywajmy, że Kadyrow nim był). Żeby nie było, że nazwałem Basajewa bezpodstawnie terrorystą to przypomnę kilka innych znanych akcji za które oficjalnie miał odpowiadać: atak na szpital w Budionnowsku w 1995 (ponad 100 martwych i 500 rannych, głównie dlatego, że ruskie odbijały zakładników przy pomocy pojazdów opancerzonych i miotaczy ognia) czy atak na teatr w Moskwie w 2002 (130 zabitych i 300 rannych, co jak się okazało Specnaz uznał za sukces xD).
