Samoobrona w Przebrażu powstała w 1943 roku, w odpowiedzi na wieści o mordach dokonywanych na Polakach przez nacjonalistów ukraińskich. Dowódcą wojskowym samoobrony był podoficer Wojska Polskiego, Henryk Cybulski.
Obrońcy dysponowali bronią palną zakupioną od Niemców bądź znalezioną w miejscach potyczek. Ze zniszczonych sowieckich czołgów wymontowali dwa działka kal 45 mm. Zdobyczną lub znalezioną broń naprawiali w rusznikarni, gdzie produkowali też pistolety maszynowe Sten.
Do związku obronnego dołączyły okoliczne wsie. Linie obrony stanowiły okopy, zasieki oraz bagna. W szczytowym okresie w Przebrażu schroniło się być może nawet dwadzieścia tysięcy osób, a z oddziałów samoobrony sformowano cztery kompanie.
Obrońcy nie tylko odparli trzy ataki UPA, ale udało im się skutecznie przeprowadzić kilka akcji zaczepnych.
Po wojnie władze sowieckie wysiedlili mieszkańców Przebraża i okolic. W 2017 na Grobie Nieznanego Żołnierza umieszczono tabliczkę przypominającą o obronie.

Nikogo nie trzeba ekshumować, żeby następnie go godnie pogrzebać.
O niczyją pamięć nie trzeba dbać.
Nie trzeba tej daty podnosić w rozmowach z przedstawicielami Ukrainy.
Nic się nie stało a oni nie mają sobie nic do zarzucenia.
Proszę, oto prąd za darmo na następne 10 lat.

Tak tylko przypomnę, że dzisiaj obchodzimy 81 rocznicę Rzezi Wołyńskiej w której zginęło około 100 tys. Polaków brutalnie zamordowanych przez OUN-UPA

11 lipca 1943 roku miał miejsce punkt kulminacyjny rzezi wołyńskiej i akcji masowej eksterminacji polskiej ludności cywilnej na Wołyniu przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów Stepana Bandery (OUN-B), Ukraińską Powstańczą Armię (UPA) oraz ukraińską ludność cywilną. Tego dnia zaatakowano Polaków w 99 miejscowościach, głównie w powiatach włodzimierskim i horochowskim. W następnych dniach masakry były kontynuowane.