Czołem dzidki. Chciałbym opowiedzieć wam historię tego niesamowitego zdjęcia, które zostało wybrane przez Natonal Geographic jako najlepsze zdjęcie roku 1987, oraz zamieszczono na liście 100 najważniejszych zdjęć w historii. Tak, ze wszystkich zdjęć zrobionych na naszej planecie wybrano niezbyt ładną salę operacyjną w jeszcze komunistycznej Polsce, gdzie przestarzała i niedorzecznie niedofinansowana służba zdrowia ledwo działała.
To co widzisz, to epilog pierwszej w Polsce udanej operacji transplantacji (przeszczepu) serca. Samo jej zorganizowanie, było ogromnym trudem, ponieważ wszyscy (placówki medyczne, politycy, środowisko lekarskie) kategorycznie sprzeciwiało się dr. Relidze i jego pomysłowi, m. innymi przez to że dwa lata wcześniej po próbie takiego przeszczepu pacjent zmarł. Ostatecznie udało się znaleźć szpital, i nadszedł czas operacji. Trwała ona 23 godziny. Powtórzę, żeby wybrzmiało o jakiej skali mowa. Mamy 23 godziny, niemal dobę ciągłego skupienia, czujności, pracy rąk, kręgosłupa, ze świadomością że nie ma procedur, ani nikogo kto może cię uratować przy pomyłce - dziś serce operuje się w około 5 godzin.. Fotograf James Stanfield uchwycił końcówkę tego niesamowitego wydarzenia, gdzie wyczerpany Zbigniew Religa spogląda na parametry życiowe pacjenta, a w rogu śpi chirurg asystujący. Operacja skończyła się powodzeniem, a pacjent przeżył swojego operatora. Warto docenić to pozornie zwykłe zdjęcie, które faktycznie pokazuje nadludzką determinację i poświęcenie lekarzy.
Doceniajmy pionierów.