Tak jak obiecałem, opracowałem właśnie drugą część wstawki o maszynach toczących walki podczas drugiej wojny światowej. 

Przedstawiam Wam więc czołg lekki Tatrarch Mk. VII 
Czołg Mk VII powstał w 1938 roku w zakładach Vickersa. Prototyp pojazdu otrzymał oznaczenie A17E1. Pod koniec 1938 roku uruchomiono, w zakładach Metropolitan-Cammell, produkcję serii 120 wozów. W chwili wybuchu wojny, zamówienie zwiększono lecz produkcja zakończyła się na 177 sztukach tego pojazdu ze względu na zniszczenie części linii produkcyjnej przez naloty Luftwaffe. 
Maszyna ta ważyła 7600 kg (masa bojowa) i była napędzana silnikiem Meadows Flat 12 o mocy 165 KM co pozwalało rozpędzić ten czołg do  64 km/h po drodze i 45 km/h w terenie.. Całkiem niezły wynik trzeba przyznać. Pancerz według źródeł to od 4 mm z boku i z tyłu do 14 mm płyty frontowej co już nie jest tak imponującym wynikiem. Zasięg maszyny to 225 km na zbiorniku paliwa. 

Czołg ten posiadał armatę kaliber 40 mm z zapasem amunicji 50 sztuk. Używany był początkowo jako czołg szkoleniowy lecz z biegiem czasu trafił na front. Przez problemy z chłodzeniem nie udało się go użyć w Afryce Północnej. Nie oznacza to jednak że nigdy nie został użyty w boju. Armia Czerwona użyła go podczas bitwy o Kaukaz i Krym a pod koniec 1942 roku został użyty do zajmowania Madagaskaru. Jak widać trochę świata zwiedził... 


W 1943 roku Tetrarch został przystosowany do misji powietrznodesantowych, podczas których czołgi te miały zostać dostarczone za pomocą ciężkich szybowców. Jeden szwadron został użyty przez 6. Dywizję Powietrznodesantową, podczas lądowania w Normandii. Foto podglądowe poniżej. 

Ostatnie walki prowadził w 1945 roku podczas forsowania Renu a ze służby został wycofany w roku 1950. Aż dziw że spośród 177 sztuk od wybuchu wojny udało się przetrwać tym czołgom aż do końca konfliktu. 
Tyle na dzisiaj. Wypierdalam.