W latach dwudziestych XIX wieku tętniący życiem port morski Charleston doświadczył niepokojącej recesji gospodarczej w miarę ekspansji osadnictwa w głąb lądu i na zachód. Wraz ze spadkiem handlu kupcy z Charleston zaczęli agresywnie poszukiwać sposobów ożywienia podupadającej gospodarki. Więc w 1827 roku przekonali rządy Stanów Zjednoczonych do powołania „South Carolina Canal and Rail Road Company” w celu zbadania wykonalności systemu dróg kolejowych łączących Charleston z rynkami śródlądowymi oraz kanałem pomiędzy rzekami Ashley i Savannah. Owocem ich pracy była lokomotywa nazwana przez mieszkańców „Best Friend of Charleston”, która wyposażona w silnik parowy byłą pierwszą taką maszyną w USA, która uruchomiła regularne połączenia pasażerskie. Lokomotywa była w stanie osiągnąć oszałamiającą wtedy prędkość 15-20 mil na godzinę.

W czerwcu 1831 r. podczas jednej z wypraw nieostrożny strażak, sfrustrowany dźwiękiem wydawanym przez jeden zawór postanowił go zamknąć. Zawór ten odpowiadał za odprowadzanie nadmiernego ciśnienia. Brak możliwości obniżenia ciśnienia doprowadził do wybuchu kotła, co skończyło się śmiercią strażaka, a także zranienia maszynisty i wielu robotników.

W ciągu kolejnych trzech lat na kolei pojawiło się sześć lokomotyw, a części zniszczonej maszyny, które udało się odzyskać posłużyły do budowy jednej z nich – Phoenix.
Parowóz „Best Friend of Charleston” w czasie swojego krótkiego żywota przyczynił się do podniesienia dobrobytu gospodarczego miasta jak i zrewolucjonizował transport w Ameryce. Słynna lokomotywa została odtworzona i wystawiona w THE BEST FRIEND TRAIN MUSEUM