Mamut z Yukagir
Humor
11 m
8
Tekst tłumaczony:
Mamut Yukagir to zamrożony dorosły samiec mamuta włochatego, znaleziony jesienią 2002 roku na północnym obszarze Jakucji, w Arktycznej Syberii i uważany jest za wyjątkowe odkrycie. Przydomek odnosi się do syberyjskiej wioski, w pobliżu której został znaleziony.
Głowę tego okazu, całkowicie pokrytą skórą i bardzo dobrze zachowaną, odkryto po raz pierwszy w 2002 roku. Po usłyszeniu o odkryciu, badacz polarny przeprowadził ekspedycję ze swoim zespołem, aby wydobyć szczątki z wiecznej zmarzliny. Jednym z członków zespołu był francuski badacz polarny, "Łowca Mamutów" Bernard Buigues, znany z ekspedycji na biegun północny i Syberię od lat 90. XX wieku. Potrzebne były trzy wyprawy archeologiczne, aby zebrać i złożyć skamieniałość Yukagir. Choć szczątki mamuta nie są rzadkością, niewiele jest równie godnych uwagi jak ten okaz.
Odkrycie Mamuta Yukagir opisuje się jako jedno z największych paleontologicznych odkryć wszechczasów, ponieważ ujawniło, że mamuty włochate miały gruczoły skroniowe między uchem a okiem. Dobrze zachowane szczątki Yukagir Mammoth, takie jak stopa, pokazują, że podeszwy nóg zawierały wiele pęknięć, które pomagały w uczepianiu się lodowatych powierzchni podczas ruchu. Podobnie jak współczesne słonie, mamuty włochate należały do grupy Paenungulata, co oznacza, że chodziły na palcach i miały duże, mięsiste poduszki za palcami.
Mamut Yukagir został zachowany w wiecznej zmarzlinie, a w szczególności dobrze zachowała się głowa, kły, przednie nogi oraz części żołądka i jelit. Na podstawie kości i ogromnych kłów, naukowcy (w tym eksperci od mamutów Dick Mol i Larry Agenbroad), którzy pospieszyli na miejsce, przypuszczają, że ten mamut włochaty był starym samcem, który za życia mierzył ponad dziewięć stóp w kłębie (2,74m) i ważył cztery do pięciu ton. Ponadto naukowcy byli w stanie odkryć, że głównym składnikiem ostatniego posiłku Yukagir była trawa, w tym łodygi z rodziny Poaceae. Niesamowite, jak wiele pozostałości flory z odchodów, łodygi zachowały swój kolor i kształt od czasu, gdy mamut włochaty zerwał je z tundry około 22 500 lat temu.
Mamut Yukagir to zamrożony dorosły samiec mamuta włochatego, znaleziony jesienią 2002 roku na północnym obszarze Jakucji, w Arktycznej Syberii i uważany jest za wyjątkowe odkrycie. Przydomek odnosi się do syberyjskiej wioski, w pobliżu której został znaleziony.
Głowę tego okazu, całkowicie pokrytą skórą i bardzo dobrze zachowaną, odkryto po raz pierwszy w 2002 roku. Po usłyszeniu o odkryciu, badacz polarny przeprowadził ekspedycję ze swoim zespołem, aby wydobyć szczątki z wiecznej zmarzliny. Jednym z członków zespołu był francuski badacz polarny, "Łowca Mamutów" Bernard Buigues, znany z ekspedycji na biegun północny i Syberię od lat 90. XX wieku. Potrzebne były trzy wyprawy archeologiczne, aby zebrać i złożyć skamieniałość Yukagir. Choć szczątki mamuta nie są rzadkością, niewiele jest równie godnych uwagi jak ten okaz.
Odkrycie Mamuta Yukagir opisuje się jako jedno z największych paleontologicznych odkryć wszechczasów, ponieważ ujawniło, że mamuty włochate miały gruczoły skroniowe między uchem a okiem. Dobrze zachowane szczątki Yukagir Mammoth, takie jak stopa, pokazują, że podeszwy nóg zawierały wiele pęknięć, które pomagały w uczepianiu się lodowatych powierzchni podczas ruchu. Podobnie jak współczesne słonie, mamuty włochate należały do grupy Paenungulata, co oznacza, że chodziły na palcach i miały duże, mięsiste poduszki za palcami.
Mamut Yukagir został zachowany w wiecznej zmarzlinie, a w szczególności dobrze zachowała się głowa, kły, przednie nogi oraz części żołądka i jelit. Na podstawie kości i ogromnych kłów, naukowcy (w tym eksperci od mamutów Dick Mol i Larry Agenbroad), którzy pospieszyli na miejsce, przypuszczają, że ten mamut włochaty był starym samcem, który za życia mierzył ponad dziewięć stóp w kłębie (2,74m) i ważył cztery do pięciu ton. Ponadto naukowcy byli w stanie odkryć, że głównym składnikiem ostatniego posiłku Yukagir była trawa, w tym łodygi z rodziny Poaceae. Niesamowite, jak wiele pozostałości flory z odchodów, łodygi zachowały swój kolor i kształt od czasu, gdy mamut włochaty zerwał je z tundry około 22 500 lat temu.
