Jeż którego wczoraj znalazłem:

Dokąd nocą tupta jeż? (Do sypialni twojej starej) Na te pytanie raczej nie odpowiem, ale mogę opowiedzieć o tym, że jeżowate to jedne z najstarszych ssaków na ziemi które pojawiły się około 60 mln lat temu po wymieraniu kredowym. Jeże występowały na całym świecie, od Ameryki, przez Afrykę, po Azję. Pomimo, że pojawiły się one dawno temu, trudno powiedzieć kiedy wyewolułowały im kolce, ponieważ nie zachowują się one w zapisie kopalnym jednak szacuje się, że około 20 mln lat p.n.e.. W Polsce występują 2 gatunki jeża: europejski i zachodni oba przywędrowały na teren Rzeczypospolitej około 12 mln lat p.n.e. i dobrze zaadaptowały się do środowiska. Ale pomimo wielu gatunków jeży żyjących na całym globie wszystkie łączylo kilka rzeczy: 1. Miały kolce, 2. Niezbyt rozwinięte kończyny, 3. Wszystkie były wszystkożerne pomimo że preferowały dietę wysokobiałkową. Pomimo, że jeże istnieją od wielu milionów lat, to na przestrzeni czasu nie zmieniły się zbytnio, co oczywiście nie oznacza że nie było wyjątków.

DEINOGALERIX czyli największy przedstawiciel jeżowatych żyjący około 10 mln lat temu na terenie kilku wysp we włoszech, jego czaszka miała długość 21 cm a całe ciało mogła osiągać 0,6 m, gatunek ten był owadożerny, chodź nie wyklucza to polowania na inne zwierzęta w tym na jaszczurki, węże, ptaki i inne małe ssaki. Na swoim grzbiecie posiadały kolce nie były tak ostre jak u innych gatunków jeży ale i tak ułatwiały im one ochronę przed innymi drapieżnymi zwierzętami. Szczęka była wyjątkowo długa jak na jeża, sama czaszka zajmowała 1/3 długości ciała, a zęby były ostre i silne mogące rozgryzać i ciąć mięso podobnie do oposów. Deinogalerix miał nie tylko cechy jeża ale też cechy oposa, szopa był takim połączeniem tych zwierząt. W późniejszych latach ok. 7 mln lat temu, archipelag na którym żyły te jeże połączył się z półwyspem Gargano, na którym znajduje się najwięcej kości tego zwierzęcia. Jako powód wyginięcia uznaje się niemożność przetrwania w otwartym świecie.