Dynastia Tang była jedną z najważniejszych i najdłużej trwających dynastii w historii Chin, panującą w latach 618–907 n.e. Uważana jest za złoty wiek chińskiej cywilizacji, szczególnie w dziedzinie sztuki, literatury i kultury. W okresie jej panowania Chiny stały się potężnym imperium o wielkim wpływie na sąsiednie kraje.

Kluczowe informacje:
Dynastia Tang została założona przez Li Yuana, który po obaleniu dynastii Sui w 618 roku ogłosił się cesarzem Gaozu.
Jego syn, Li Shimin, który stał się cesarzem Taizongiem, jest jednym z najbardziej znanych cesarzy w historii Chin. Pod jego rządami Chiny doświadczyły dużej stabilności politycznej, gospodarczej i kulturowej.

Złoty wiek kultury:
Literatura: Epoka Tang była złotym wiekiem chińskiej poezji. Wielu znanych poetów, takich jak Li Bai i Du Fu, tworzyło w tym okresie.

Gospodarka i rozwój:
W okresie Tang rozwijała się gospodarka, handel, rolnictwo i technologia. Stolicą dynastii było miasto Chang’an (obecnie Xi'an), które stało się jednym z największych i najbogatszych miast na świecie.
Handel jedwabnymi szlakami kwitł, co przyczyniło się do wymiany kulturalnej i gospodarczej między Chinami a innymi krajami, w tym Persją, Indiami i imperium bizantyjskim.

Struktura polityczna i administracyjna:
Dynastia Tang wprowadziła szereg reform administracyjnych, które pomogły w konsolidacji władzy cesarskiej. System egzaminów państwowych, który stał się podstawą selekcji urzędników, miał swoje korzenie właśnie w okresie Tang.

Kryzys i upadek dynastii:
Mimo początkowego sukcesu, dynastia Tang zaczęła borykać się z problemami wewnętrznymi, takimi jak korupcja, bunty i walki wewnętrzne.
W 755 roku doszło do buntu An Lushana, który mocno osłabił dynastię. Pomimo stłumienia buntu, dynastia nigdy nie odzyskała pełni swojej potęgi.
Ostatecznie dynastia Tang upadła w 907 roku, co zapoczątkowało okres Pięciu Dynastii i Dziesięciu Królestw, czas wielkiego chaosu i podziałów w Chinach.

Sukces dynastii Tang polegał również na tym że się w tańcu nie szczypali. Oto jeden z przykładów: