Tu w jego kaplicy..
Oni o tym zapomnieli..
Tu trudzimy się..
Byśmy mogli pamiętać..
Nocą odzyskamy..
Co za dnia skradziono..
Z dala od nas samych..
Zawsze rośnie blisko nas..
Kiedyś byliśmy ślepi..
Teraz przez niego widzimy..
Nasze ręce niegdyś pracy nie znały..
Teraz przez nie przemawia..
I gdy świat słuchać zechce..
I gdy świat zacznie patrzeć..
I gdy świat sobie przypomni..
Świat ten przestanie istnieć.