Kontynuacja poprzedniej wrzutki:
https://jbzd.com.pl/obr/3470872/renowacja-102-letniego-karabinu-schmidt-rubin-k11-cz3-5

Zbliżamy się powoli do końca naszych wspólnych przygód.

     1. Olejowanie
Przygotowaną w poprzednich krokach osadę zaimpregnuję olejem, woskiem i zakonserwuję olejem do codziennej pielęgnacji drewna. Użyłem specjalnego oleju do impregnacji drewna wystawionego na działanie warunków atmosferycznych.

Olej należy wcierać w drewno w temperaturze pokojowej, ale nie niższej niż 10 *C. Dobrze robić to rękami, które dodatkowo ogrzeją olej i drewno wspomagając penetrację. xD Do wcierania należy użyć lnianej lub bawełnianej ściereczki, idealnie sprawdzą się nieużywane już skarpetki :D

Olej wciera się wzdłuż słojów i wzoru drewna. Na pierwszą warstwę można nie żałować oleju, obficie nasmarować drewno. Wcieramy dokładnie, bez pośpiechu, dobrze masując osadę. Tak schnie sobie pierwsza warstwa oleju.

Po około 20 minutach należy osadę przetrzeć ręcznikiem papierowym ściągając nadmiar oleju, ale bez przesady. I schnie sobie dalej. Wracamy jutro.

Dzień drugi, kontynuuję wcieranie oleju w osadę. Dzisiaj już nie tak obficie jak pierwszą warstwę. Znowu, szmatka „wpizdu” + kleks oleju i ciągniemy wzdłuż słojów zostawiając cienki film na powierzchni. Można dodatkowo przetrzeć osadę po prostu dłońmi, wcierając ciepłem dłoni olej. Po przeschnięciu około 20 minut wstępnie przepolerowałem olej suchą szmatką. Mokre od oleju drewno wygląda jak wyżej, więc nie będę powtarzał fotografii. Poniżej po wyschnięciu drugiej warstwy oleju (dzień trzeci).

     2. Woskowanie
Ostatni (w sumie przedostatni) proces – woskowanie. Procedura podobna w sumie do olejowania. Skarpeta w dłoń, myk w puszkę z woskiem i nacieramy wzdłuż włókien. Przy woskowaniu dociskałem szmatkę mocno do powierzchni drewna starając się wetrzeć wosk jak najgłębiej. Ciepło ręki wystarczająco rozpuszcza wosk, który chętnie przechodzi na drewno. Należy pozostawić na drewnie cienką warstwę wosku. Wg instrukcji producenta wosku, należy odczekać godzinę i nałożyć drugą warstwę w analogiczny sposób. Po godzinie wypolerowałem osadę suchą szmatką. Nie ma w tym jakiejś filozofii. I czekamy do całkowitego wyschnięcia.

Trzeba przyznać, że te procesy pięknie uwydatniają wzór drewna :)

     3. Olejowanie końcowe – codzienna konserwacja drewna.
Nadszedł koniec zabiegów pielęgnacyjnych. Po olejowaniu i woskowaniu drewna przyszedł czas na ostateczne zaolejowanie Schaftolem. Jest to preparat służący do zwykłej codziennej pielęgnacji kolb. Nałożyłem dwie warstwy wcierane szmatką i wmasowałem drugą dłońmi. Pozostawiłem całość do wyschnięcia. W następnej i chyba ostatniej części złożymy wszystko do kupy :)

Na pewno można było zrobić to lepiej :) niestety karabiny składowane są byle jak i ślady w drewnie są głębokie. Odnawiam na ile jest możliwość, ale to też nie będzie sztuka do gabloty, tylko do rekreacyjnego plumkania na strzelnicy.

Kontynuacja poprzedniej wrzutki:
https://jbzd.com.pl/obr/3463416/renowacja-102-letniego-karabinu-schmidt-rubin-k11-cz3

     4. Szlifowanie.
Czas na kolejny etap, najmniej przyjemny i długotrwały. Szlifowanie. Zaczynam od razu od papieru 120, drewno jest dosyć czyste i gładkie. Przed każdym przejściem na drobniejszy papier osadę przemywałem acetonem i wodą. Acetonem czyściłem bezpośrednio po zakończeniu szlifowania daną gradacją papieru, usuwając jeszcze pojawiające się ślady olejów.

Do szlifowania nie zdejmuję stopki kolby, aby nie zaokrąglić krawędzi drewna. Zapewni to pewne przyleganie stopki po zakończeniu renowacji.

Nie udało się niestety pozbyć wszystkich skaz z drewna, ale liczyłem się z tym :(

Dużo papierów, gąbki i włókniny ściernej później:

Przemywanie (nasączanie) wodą ma na celu podniesienie włókien drewna, które podczas szlifowania zostały wgniecione i uniknęły obróbki papierem. Drewienko po namoczeniu:

Szlifowanie trwało bardzo długo, ale to jest nie do przeskoczenia. Jeśli chcemy mieć idealnie gładkie i przyjemne w dotyku drewno to trzeba się do tego przyłożyć i najeść pyłu :D Po wyschnięciu szybkie przetarcie acetonem i znowu szlifowanie gąbeczką 320 do usranej śmierci.

     5. Malowanie
Jak uznałem, że faktura drewienka jest już okej, odpylenie ściereczką, aceton i po przeschnięciu zacząłem nakładać pierwszą warstwę bejcy. Kolor mahoń. Po pierwszej warstwie bejcy i przetarciu włókniną:

Jak mówiłem, nie udało się usunąć wszystkich skaz, ale to nie jest jakiś wielki problem. K11 nie idzie w gablotę, tylko do tyrania na strzelnicę :)
Co do odczucia kolorów, nie umiem robić zdjęć xD kolory na obu częściach osady są w rzeczywistości niemalże takie same. Jeszcze pokrywa lufy:

Po wyschnięciu bejcy, lekkie przetarcie włókniną 320 i poszła kolejna warstwa bejcy, już ostatnia, aby nie wyszło zbyt ciemno. Ze względu na szybkie wsiąkanie bejcy, nie było czasu na robienie zdjęć w trakcie procesu. Drugie malowanie i lekka polerka włókniną:

W tej wrzutce to by było na tyle. W kolejnej będzie olejowanie i woskowanie drewna. A później już składanie karabinu w całość :) Dziękuję za uwagę i idę sączyć Zwierzyńca, bo zasłużyłem na odpoczynek :D
Na pewno można było zrobić to lepiej :) niestety karabiny składowane są byle jak i ślady w drewnie są głębokie. Odnawiam na ile jest możliwość, ale to też nie będzie sztuka do gabloty, tylko do rekreacyjnego plumkania na strzelnicy.