Światem ludzi z woli Horusa rządził faraon. Światem zwierząt z woli Ptaha rządził byk Apis.
W Kemet (Starożytnym Egipcie) istniał kult byka Apisa. Byk ten za życia był otoczony boską czcią i hodowany w specjalnie przeznaczonej do tego świątyni w pobliżu wielkiej świątyni Ptaha (opiekuna rzemieślników) w Memfis. Wierzono że po śmierci świętego byka jego dusza reinkarnuje w innego byka, więc kiedy część kapłanów zajmowało się mumifikacją poprzedniego Apisa, reszta wyruszała na poszukiwanie kolejnego wcielenia Apisa. Prawdopodobnie poszukiwaniami nie zajmowali się tylko kapłani z Memfis, ale również rozsyłano wiadomości po całym kraju. Oczywiście nie mógł być to pierwszy lepszy byk z kolei. Apis posiadał szczególne cechy jak np.: biały trójkąt na czole, biała plama w kształcie skrzydeł na łopatkach i zadzie, sylwetka skarabeusza na języku i rozdwojenie ogona. Po 70 dniach mumifikacji ciało byka było składane w specjalnym mauzoleum w Sakkarze zwanym Serapeum. Co ciekawe kiedy Ptolemeusz I Soter przeniósł główny ośrodek kultu do Aleksandrii, kult Apisa z czasem rozprzestrzenił się do Grecji i Rzymu, gdzie utożsamiano go z Hadesem. Ostatniego Apisa "posadzono na tronie" w czasach panowania Juliana Apostaty.
Na zdjęciu mumia jednego ze świętych byków Apisów.