Według Immanuela Kanta, granice poznania są wyznaczane przez różnicę między fenomenami (rzeczami takimi, jakimi się nam jawią) a noumenami (rzeczami samymi w sobie, niezależnymi od naszego postrzegania). Kant twierdził, że nasze poznanie jest ograniczone do fenomenów, ponieważ nasze zmysły i umysł mogą jedynie pośredniczyć w doświadczaniu rzeczywistości, a prawdziwej natury noumenów nigdy nie możemy bezpośrednio poznać.