Ze względu na zachętę BigBadBlackDragon, popełniłem dzidkę, o sztukach walki (stosowanych w ramach tkania żywiołów) w Avatar: Legenda Aanga. Część informacji spisuję prosto z głowy, część korzystając z różnych źródeł (internet i książki).

Wcześniej opublikowałem to z podziałem na części, a teraz je wszystkie łączę w jedną całościową (plus zaledwie parę nowych linijek).

W ramach wstępu, każdy styl tkania żywiołów został oparty na realnej sztuce walki (chińskie sztuki walki). Zatrudniono w tym celu konsultanta Kisu, który był w przeszłości ochroniarzem oraz instruktorem sztuk walki. Co ciekawe na jego bazie stworzono postać nauczyciela miecza Sokki, czyli Piandao (z narodu ognia).

Dodatkowo też jeśli chodzi o sztukę walki z której korzystała Toph (w ramach swoich umiejętności - dla niej zastosowano osobną sztukę walki), zatrudniono Manuela Rodrigeza z jego synem.

Z tego co wyczytałem, konsultant nauczał animatorów sztuk walki, żeby dobrze wiedzieli jak to ma wyglądać (samo tłumaczenie o co chodzi nie wystarczało).

W ramach wstępu warto także przedstawić pewne podstawowe podziały jeśli chodzi o chińskie sztuki walki, co pomoże w zrozumieniu ich specyfiki.

Można je podzielić według:

Zewnętrzne - wewnętrzne - mogły być bardziej lub mniej skupione na ciele fizycznym lub ćwiczeniach duchowych/energetycznych. Jednak jest to widoczne głównie na początku.

Twarde - miękkie - w skrócie w tym przypadku chodzi o to, że style mogły być skupione na używaniu dużej siły (twarde np. shaolińskie), lub też skoncentrowane na kwestiach równowagi, rozluźnienia i użyciu siły tylko w potrzebnych momentach (miękkie np tai chi czy baguazhang).

Północne - południowe - tu chodzi o to skąd konkretne sztuki walki pochodzą na mapie Chin. W przypadku północnych styli, ruchy były zazwyczaj obszerne i stosowano wiele typów kopnięć, wynikało to między innymi ze stylu życia tych ludzi, dużych terenów, a także z tego, że byli wyżsi i więksi. Z kolei style południowe stosowały raczej oszczędne ruchy, a przy tym wiele ciosów rękami. Na południu Chin często walczono tam gdzie nie było zbyt dużo miejsca, a przy tym ludzie często byli niżsi i mniejsi.

Poza tym chińskie sztuki walki (kung fu) zazwyczaj złożone są z form. Chodzi o sekwencję różnych ruchów (ciosy, kopnięcia itp) oraz pozycji, których uczą się adepci. Mogą istnieć różne wersje form, np w tai chi jest pełna forma złożona z 108 ruchów, ale istnieje też np. wersja z 24 ruchami Gdy uczniowie dobrze nauczą się danej formy i ją zrozumieją, mogą zacząć stosować konkretne ruchy w ramach sparingów.

Magia powietrza - Baguazhang (Dłoń Ośmiu Trygramów)

Jak wiadomo główny bohater Aang korzysta z tkania powietrza, które mimo że może nie wydawać się tak silne, okazuje się niesamowicie uniwersalne (poza tym powiedzmy sobie szczerze, gdyby nie pokojowe nastawienie, to możliwość latania zapewniałaby ogromną siłę niszczącą, choć latanie jest dostępne także u niektórych magów ognia).

Baguazhang to styl wewnętrzny i miękki podobnie jak Tai Chi, jednak jest to styl odrobinę twardszy. Opiera się głównie na ruchu po okręgu (ruch wirowy), co pozwala na bardziej naturalny ruch, a przy tym bardziej zaskakujący dla przeciwnika. Co ciekawe, jednym z najważniejszych ćwiczeń w tej sztuce walki jest chodzenie po okręgu w określony sposób. Ręce praktycznie nigdy nie są zaciskane w pięść. Jest on ceniony ze względu na skuteczność walki z wieloma przeciwnikami. Strategia walki polega w tym przypadku na unikach oraz kontratakach (idealnie dla pokojowych magów powietrza).

Nazwa jest związana z koncepcją ośmiu trygramów, która była szeroko wykorzystywana w ramach chińskich teorii i filozofii. Sekwencje technik są o to oparte, dlatego w przypadku większości odmian Baguazhang jest 8 głównych sekwencji ruchowych stosowanych po okręgu. Oczywiście istnieją również formy wykorzystujące różne bronie.

Za twórcę stylu uznaje się mistrza Dong Hai Chuan (ur. 1798 r), który uciekając po całym kraju (był ścigany za zabójstwo) zdobywał wiedzę u różnych mistrzów, a w późniejszym czasie w Pekinie zachwycił ludzi swoimi umiejętnościami (już za życia cieszył się ogromnym szacunkiem przez to). Choć pokazał je dopiero gdy ktoś zaprosił go na przyjacielski pojedynek. Jednak istnieją teorie, że on jedynie spopularyzował tę sztukę walki, a nauczył się jej od taoisty w żółtej czapce (taki przydomek) Dong Menglin. Według Dong Hai Chuana “sto metod ćwiczenia nie może równać się chodzeniu”.

W Baguazhang stosuje się też specjalne ćwiczenia QingGong, tzw. ćwiczenia lekkości, które pozwalają na szybkie i lekkie poruszanie się (idealnie pasuje magom powietrza). Warto zauważyć, że większość mistrzów Yin Baguazhang nie uczy kobiet, bo wymagania treningowe są tak ciężkie, że deformują im sylwetkę (nie są już zbyt kobiece). Często osoby, które trenowały wcześniej inne sztuki walki na wysokim poziomie, w przypadku baguazhang nadal są niezwykle obolali po treningach.

Tak jak wspomniał jeden z komentujących, jako że baguazhan czyta się "bagłazan", często jest nazywane w Polsce jako "bakłażan".

Co ciekawe jeden z uczniów Dong Hai Chuana potrafił wyrąbać palcami okrągły otwór w lodzie o grubości 10 centymetrów.

Interesujących jest też parę historii o jednym z uczniów, czyli Yin Fu. Przykładowo gdy pojawił się człowiek chcący go pokonać (żeby zyskać sławę), chciał zobaczyć jego sławną zdolność uników, jednak poprosił o związanie rąk za plecami, na co Yin Fu się zgodził (ręce Yin Fu miały być związane). Oponent próbował go uderzyć, a Yin Fu unikał tak długo, aż w końcu przeciwnik nie miał siły i zrezygnował z dalszej walki. Poza tym według jednej z historii ochraniał cesarzową w czasie ucieczki, gdy nastąpiło powstanie bokserów.

W anime i mandze Naruto, Neiji Hyuga stosuje sztukę walki bardzo podobną do Baguazhang. Poza tym Baguazhang pojawia się też w battle angel Alita oraz Historys strongest disciple Kenichi.

Magia wody - Taiji Quan (Tai Chi Chuan - Wielka Ostateczna Pięść)

Ze względu na miękkie ruchy, w przypadku magii wody zastosowano formę znaną z Tai Chi. Między innymi dobrze widać to w przypadku zwoju opisującego ruchy tkania wody (który zdobyli od piratów w pierwszym sezonie), jest tam opisana 24 ruchowa forma Tai Chi. Pod spodem podaję screenshot zwoju, a także formę 24 ruchową Tai Chi.

Tai Chi to sztuka walki bardzo popularna na całym świecie, ze względu na jej prozdrowotne właściwości. Zapewne większość osób kojarzy “powolne” ruchy, które są stosowane zarówno w ramach zdrowotnych ćwiczeń jak i przy szlifowaniu swoich ruchów w ramach sztuki walki. Pochodzenie tej sztuki walki jest owiane tajemnicą, zazwyczaj za jej twórcę uznaje się Zhang Sang Fenga, wędrownego taoistycznego mnicha. Jednak realne pochodzenie jest dosyć niejasne (jest kilku potencjalnych twórców pierwowzoru Tai Chi, a korzenie tej sztuki walki są nierzadko łączone z górami Wudang, które są swego rodzaju kolebką taoistycznych sztuk walki).

W przypadku Tai Chi można wyróżnić 3 najpopularniejsze style, czyli Chen, Wu oraz Yang, gdzie ten ostatni jest obecnie najbardziej popularny na świecie jako technika prozdrowotna.
Pewną abstrakcją może być dla wielu osób uznawanie Tai Chi za sztukę walki, jednak wbrew pozorom jest to niezwykle skuteczna sztuka walki, choć do osiągnięcia tego poziomu potrzeba poświęcenia ogromnego wysiłku oraz czasu. Dla udowodnienia obu tych kwestii warto przytoczyć pewne fragmenty historii założyciela stylu Yang, czyli Yang Lu Chana (urodzony w 1799 roku).

Nazywany był Yangiem bez przeciwnika (Yang Wudi), bo nikt nie był w stanie go pokonać, a przybywali do niego różni znani mistrzowie sztuk walki nawet z dalszych odległości (trzeba zauważyć, że w tamtych czasach sztuki walki stały na wysokim poziomie, ludzie poświęcali swoje życia do ich nauki, więc ogólny poziom umiejętności był znacznie wyższy niż dzisiaj). Mimo odbycia wielu pojedynków, nigdy nikogo nie zabił.

Z kolei jeśli chodzi o kwestię trudności treningu bojowego, to warto zauważyć, że Yang Lu Chan nauczał swoich synów Tai Chi. Jego nauki były tak surowe, że jeden z nich często uciekał z domu (raz przebił się przez ścianę w ramach ucieczki), a drugi próbował popełnić samobójstwo. Ale przyznać trzeba, że obaj synowie, osiągnęli niesamowity poziom w tej sztuce walki, przez co do tej pory powtarza się różne historie na temat ich osiągnięć.

Tai Chi to sztuka walki która jest ekstremalnie miękka. Porównuje się ją do uderzenia biczem, który mimo że miękki, w ostatniej chwili generuje ogromną siłę (co ciekawe końcówka bicza osiąga prędkość dźwięku). Jest nastawiona na obronę, a raczej poprzez obronę przeprowadzany jest również atak (różnego rodzaju wykorzystanie siły przeciwnika, kontratak, utrata równowagi itp). Istnieją również formy wykorzystujące broń różnego typu.

W kręgach sztuk walki, obecnie jednym z najbardziej znanych mistrzów (między innymi ze względu na wiele publikowanych przez siebie książek o sztukach walki) jest Yang Jwing Ming. Spośród znanych osób znających Tai Chi, można wspomnieć o aktorze Donnie Yen, którego matka nauczała go tej sztuki walki.

Co ciekawe, mistrz Oyama (założyciel karate Shotokan) w swojej biografii wspomina że jeden raz w życiu odniósł porażkę. Stało się to w czasie jego podróży do Chin, gdzie poznał pewnego staruszka, o którym mówiono że jest wielkim mistrzem Tai Chi. Był zawiedziony widokiem słabego staruszka, jednak w czasie sparingu który zaproponował starzec, nie był w stanie zadać mu żadnych ciosów, mógł jedynie starać się unikać ciosów starca.

Interesująca jest również ciekawostka powiązana z tym, że Tai Chi ma tak pozytywny wpływ na zdrowie. Właśnie przez ten efekt wiele osób zdecydowało się ćwiczyć tę sztukę walki, w tym różni wielcy mistrzowie. Zaczynali z różnymi chorobami (wrzody, obrażenia po upadku muru na człowieka, problemy z nerkami itd), a gdy już się wyleczyli, tak pokochali tę sztukę, że doprowadzili ją do niesamowitego poziomu stając się mistrzami.

Tai Chi pojawia się w anime Sakamoto Days, a także w filmie Człowiek Tai Chi z Keanu Reevesem (nie polecam) i serii filmów Tai Chi 0 oraz Tai Chi Hero (komedie łączące tai chi ze steampunkiem ;), polecam).

Magia krwi - w internecie widzę informacje, że jest podobna do QinNa (w dużym uproszczeniu techniki typu dźwignie itp). Jednak osobiście nie widzę tu szczególnego podobieństwa, także jest to raczej szukanie podobieństw na siłę. Większe podobieństwo można znaleźć do kontrolowania marionetek przez lalkarza.

Magia ognia - Północne Shaolin

Trudno mi dokładnie stwierdzić o jaki konkretnie styl chodzi (w Shaolin stworzono różne style), szczególnie, że konsultant jest przedstawiany po prostu jako przedstawiciel sztuki walki północnego Shaolin, więc opowiem pokrótce o samym Shaolin.
Z Indii na dwór cesarski został zaproszony książe Da Mo (bodhidarma) w celu nauczania buddyzmu, jednak jego nauki nie zostały tam ciepło przyjęte. Zatrzymał się więc w klasztorze (Shaolin), gdzie zauważył, że mnisi mają słabe ciała i jest to problemem w ich dążeniu do oświecenia. Spędził więc całe lata, na medytacji w celu opracowania dwóch ksiąg, jedna na temat rozwoju mięśni i ścięgien, a druga mózgu.

Był to QiGong (w wolnym tłumaczeniu mistrzowskie opanowanie energii życiowej). Z pomocą technik opisanych w tych księgach mnisi stali się znacznie silniejsi i wytrzymalsi. Co pozwoliło im z czasem opracować własne sztuki walki dla samoobrony (z czasem też zaczęły wchodzić kwestie polityczne gdy popierali konkretną dynastię czy też cesarza).

Charakterystyczne w przypadku stylów ze sztuk walki Shaolin (w przypadku północnego Shaolin), jest poruszanie się po linii prostej (zarówno w ramach ataków jak i obronie). Oczywiście istotna jest również równowaga, a także wykorzystanie siły przeciwnika. Wśród najważniejszych stylów Shaolin wyróżnia się (tu cytat z neijia net) “Małą, Wielką oraz Starą formę boksu Hong Quan, Chao Yang Quan, Chang Quan, Mei Hua Quan, Tong Bei, Luohan Quan, wybuchowy boks, styl siedmiu gwiazd, Wudong Quan, styl ochraniający serce, styl Smoka wychodzącego z morza oraz styl uderzających gwiazd.”.

Znanymi technikami z Shaolin to między innymi żelazna koszula lub okrycie złotego dzwonu, które mają na celu zapewnienie wysokiej odporności fizycznej ciała, z tego co pamiętam testowano to między innymi poprzez skok z metra czy dwóch na twarde podłoże płasko klatką piersiową, bez zadania sobie obrażeń.

Klasztor Shaolin w szczytowym momencie posiadał 25 filii, a przy tym składa się obecnie aż z 70 generacji (pokoleń). Każdy mnich który dołączy do klasztoru musi nauczyć się nazw tych generacji na pamięć.

Warto zauważyć, że dla mnichów z Shaolin, rozwój własnego ciała jest stosowany, żeby przeprowadzić rozwój umysłu i dotrzeć do oświecenia.

Ciekawą historią była sytuacja, gdy w 621 roku w czasie panowania dynastii Tang, nastąpił bunt generała wobec cesarza Tai Zi. W tym celu porwał cesarskiego syna i uwięził w pewnym mieście. Shaolińscy mnisi postanowili pomóc cesarzowi i odbić księcia. Wyruszyli do miasta Luoyang w grupie 13 mnichów, mając świadomość że jeśli zostaną złapani to zginą. Gdy w końcu dotarli, jedna grupa wyruszyła ratować zakładnika, a druga miała ukraść koniec do ucieczki. Jeden z nich wdrapał się na otaczający mur miasto i wydobył ze strażników gdzie znajduje się książę. Znaleźli go i przechwycili. Z kolei druga grupa w tym czasie ukradła konie. Poza tym jeden z mnichów wyruszył do “domu rozkoszy” w poszukiwaniu generała, jednak trafił tam na jego siostrzeńca, którego porwał po ogłuszeniu.

Następnie starali się szybko uciec, jednak po krótkim czasie dogoniło ich wojsko z miasta, jednak na szczęście trafiła do nich jazda cesarska, która pokonała ścigający oddział buntowników. Gdy nowy cesarz (uratowany książe) trafił już na tron, dobrze wynagrodził klasztor Shaolin poprzez różne korzyści i przywileje. Poza tym podarował klasztorowi tablicę z brązu, gdzie opisano tę historię, a która do tej pory znajduje się w klasztorze.

Sztuki walki z Shaolin można znaleźć w filmach takich jak Shaolin soccer (komedia), 36 komnata Shaolin, Zemsta tygrysa z Shaolin (z Jackie Chanem), Wojownik z Shaolin.

Magia błyskawic - Baji Quan (osiem nieskończoności lub osiem granic)

Z tego co wyczytałem, tkanie błyskawic zostało oparte o Baji Quan. Co ciekawe, z tego stylu walki korzystali między innymi ochroniarze Mao Zedonga, czy Puyi ostatniego cesarza Chin. Także nie bez powodu ten styl nazywano stylem ochroniarzy.

To sztuka walki skupiona przede wszystkim na bliskim dystansie, w ramach której używa się przede wszystkim łokci, kolan, ramion oraz bioder. Jest znana z bardzo szybkich ruchów.

Pierwszym znanym praktykiem tego stylu był Wu Zhong o którym niewiele wiadomo. Nazywany był Bogiem Włóczni, po osiągnięciu niesamowitego poziomu w sztukach walki. Zaproszono go na dwór cesarski do pełnienia instrukcji instruktora, a na ostatnie 30 lat swojego życia wrócił do rodzinnej wioski, gdzie nauczał swojej sztuki. Według obecnych teorii został nauczony tej sztuki przez wędrującego mnicha taoistycznego lub pochodzącego ze świątyni Yueshan. Dużo podróżował i to zapewne w czasie jednej z podróży poznał tego mnicha.

Jest to sztuka walki podobno bardzo dopasowana razem ze stylem PiguaQuan, z którym na przestrzeni lat został połączony u dwóch mistrzów. Stworzono nawet przysłowie (tłumaczenie z translatora): Kiedy pigua zostanie dodany do baji, bogowie i demony będą przerażeni. Kiedy baji zostanie dodane do pigua, bohaterowie będą wzdychać, wiedząc, że nie są mu przeciwnikami.

BajiQuan zostało przedstawione w wielu mangach oraz anime, między innymi Kenji, Gantz, czy Beelzebub, a także w grze Tekken (Leo Kliesen).

Magia ziemi - Hung Gar (pięść rodziny Hung)

Został opracowany w 18 wieku przez kupca herbacianego Hung Hai Kun, który dołączył do południowego klasztoru Shaolin, był nauczany przez dwóch mnichów, w tym mistrza stylu tygrysa. Był jednym z niewielu ocalałych ze zniszczenia klasztoru Shaolin. W późniejszym czasie stworzył związek dążący do obalenia dynastii Ching i do zemsty. Ukrywali się w ramach podróżujących barek trup opery chińskiej, gdzie dawał schronienie wielu rebeliantom, a przy tym nauczając ich. Ze względu na niestabilność łodzi a także śliski pokład odpowiednio dopasowano techniki. Ten człowiek zasłynął nie tylko jako mistrz stylu, ale jako człowiek o prawej osobowości, poświęcający się żeby wyzwolić Chiny spod panowania mandżurów.

Dodatkowo też dodał do tego stylu techniki pochodzące z innych styli jak np. Białego Żurawia, Lamy, Smoka, czy Węża. Był sławny ze względu na swoje umiejętności walki. Ten styl w tamtych czasach wykazywał się niezwykłą skutecznością w wąskich uliczkach chińskich miast.

Podstawa systemu to techniki oparte o pięć zwierząt (tygrys, żuraw, lampart, wąż, smok), a także pięć elementów (ziemia, drewno, ogień, woda, metal). Jest to styl twardy, który jednak zawiera elementy wewnętrzne.

Co ciekawe jednym z najbardziej znanych praktyków tego stylu był Wong Fei Hung, który jest w Chinach niezwykle znany i ceniony. Nazywany królem lwów (ze względu na opanowanie tańca lwa), a także jeden z członków dziesięciu tygrysów Kwantung. W Polsce wbrew pozorom też jest bardzo znany i lubiany, a to za sprawą filmu “Pijany Mistrz” z Jackiem Chanem, gdzie głównym bohaterem jest właśnie Wong Fei Hung. Poza tym jego postać przedstawiono również w filmie “Dawno temu w Chinach” gdzie grał go Jet Lee.

Wong Fei Hung uwielbiał korzystać z noży motylkowych (wu tik dou). Posiadał dwóch sławnych uczniów, czyli Tang Fung oraz Lam Sai Wing. Jedna ze znanych historii to gdy zostali oni zamknięci w pomieszczeniu razem ze swoimi uczniami, zablokowano wszystkie wejścia i rywalizujący z nimi mistrz, razem z kilkudziesięcioma napastnikami zaczął ich atakować. Lam Sai Wing stanął w drzwiach i walczył jednocześnie z kilkoma osobami chcąc ochronić swoich uczniów. Robił to dopóki napastnicy nie zdecydowali się zrezygnować. Zdolność do walki z kilkoma przeciwnikami opanował dzięki ćwiczeniom na dziewięciu drewnianych manekinach.

Hung Gar występuje w filmach takich jak Pijany Mistrz, Pewnego razu w Chinach czy Rzeźnik Wing.

Toph - Chow Gar (południowa modliszka)

Sztuka walki modliszki to szeroki system, który składa się z kilku odmian (to zewnętrzna sztuka walki). Jednak trzeba zauważyć, że jest uważany za jedną z najbrutalniejszych chińskich sztuk walki, która wyszkoliła jednych z najgroźniejszych wojowników. Południowa odmiana jest stosunkowo młoda, stworzył ją Zhou Yanan. Ogółem styli modliszki można wyróżnić aż 18.

W ramach nauki stawia przede wszystkim na wolną walkę i praktyczne zastosowanie. Mimo nazwy nie chodzi o naśladowanie ruchów modliszki, tylko o naśladowanie jej walecznego ducha.

Jednym ze znanych praktyków tej sztuki walki był Fan Xudong nazywany olbrzymem, bo ważył około 120 kilogramów. Około 1875 roku wziął udział w turnieju wolnej walki na Syberii i pokonał wszystkich swoich przeciwników. Jednak duży rozgłos zyskał, kiedy przechodząc przez łąkę został zaatakowany przez dwa byki. Pierwszego z nich złapał za rogi i zabił uderzeniem w kark, następnie drugiego poprzez kopnięcie w brzuch.

Magia energii - Qigong (Chi Kung)

Co prawda nie znalazłem nigdzie informacji na temat tego czym się wzorowali przy tworzeniu tkania energii (może nawet na niczym), ale istnieje kilka podobieństw, przez które warto wspomnieć o Qigong przy tej sztuce.

Qigong to w ramach wolnego tłumaczenia na polski jak już wspomniano, mistrzowskie opanowanie energii życiowej. Wbrew pozorom nie chodzi o coś kompletnie niepowiązanego z ciałem fizycznym. Różne ćwiczenia Qigong były stosowane w celu poprawy siły, wytrzymałości, a obecnie głównie w celu zdrowotnym.

Ogółem można zastosować podział Qigong (od najbardziej płytkiego do najbardziej głębokiego) na:
Uczonych - dla zachowania zdrowia.
Medyczny - do leczenia rozmaitych chorób.
Bojowy - dla praktyków sztuk walki, którzy chcieli osiągnąć większą głębię swoich sztuk.
Religijny - dla osiągnięcia oświecenia.

Qigong jest obecny praktycznie w każdej chińskiej sztuce walki (tak jak przy tkaniu żywiołów, każde tkanie żywiołów ma swoje źródło w tkaniu energii), choć może być tam większy lub mniejszy nacisk na niego. Qigong składa się przede wszystkim z takich elementów jak koncentracja, rozluźnienie czy ruchy ciała (choć to opcjonalne).

Istnieją specjalne ćwiczenia Qigong publikowane nawet w Polsce dla poprawy zdrowia. Między innymi chodzi o znany zestaw “Osiem kawałków brokatu”, na którego temat została wydana książka przez wydawnictwo YMAA, autorstwa Yang Jwing Minga. Osiem kawałków brokatu dzieli się na dwa zestawy, jeden z pozycji stojącej, a drugi w siedzącej. To osiem prostych ćwiczeń, które mają na celu utrzymać człowieka zdrowego w zdrowiu, a osobie chorej pomóc wrócić do zdrowia. Jest to ciekawa alternatywa dla porannych czy wieczornych drobnych ćwiczeń, jeśli nie chce się robić nic zbyt wymagającego, a jednak zadbać o siebie. Co ciekawe stworzył go marszałek Yue Fei w 12 wieku dla poprawy zdrowia swoich żołnierzy.

Zauważono w ramach badań oraz przy doświadczeniach poszczególnych osób, że Qigong pomaga wrócić szybciej do zdrowia, pomóc przy przewlekłych chorobach, poprawić samopoczucie itp. Dlatego jest często stosowany w szpitalach w Chinach jako dodatkowe zajęcia, żeby pacjenci mogli szybciej wrócić do pełni zdrowia.

Warto zauważyć, że jeden z największych propagatorów Qigong ( a także różnych sztuk walki) to Yang Jwing-Ming, który posiada tytuł doktora fizyki. Także podchodzi do wiedzy, którą rozpowszechnia w usystematyzowany i konkretny sposób. Przy tym stara się podawać rozmaite badania, a także hipotezy, które mogą wyjaśniać określone zjawiska.

Zakończenie

Podsumowując, sztuki tkania żywiołów w Avatarze czerpią z wielowiekowych tradycji sztuk walki. Dla mnie to świetna sprawa, że nawet po obejrzeniu tak świetnej animacji i poznaniu jej fabuły, można odkryć kolejne tajemnice, które były ukryte za kulisami. Dzięki wielkie za czytanie tych dzidek!

W ramach zakończenia tej serii, przytoczę jeszcze kilka informacji na temat tkania żywiołów w avatarze.

Pierwotni magowie:
Ogień - Smoki
Ziemia - Kretoborsuki
Powietrze - Latające bizony
Woda - Księżyc

Poza tym tkanie wszystkich żywiołów oraz energii pochodzi od lwiożółwii, które to nadawały te umiejętności innym.

Inspiracje konkretnych nacji:
Naród ognia - cesarska Japonia
Plemiona wody - ludy z arktyki
Nomadowie powietrza - mnisi buddyjscy
Królestwo ziemi - monarchistyczne Chiny

Przypisy (ogólnie):
http://www.neijia.net/neijia.html
https://www.taijipopolsku.pl/
https://www.yiquan.pl/baguazhang/
https://mizong.pl/charakterystyka-stylu-baji-quan/
Książki autorstwa Yang Jwing Minga, wydawnictwo YMAA

Magia energii - Qigong (Chi Kung)

Co prawda nie znalazłem nigdzie informacji na temat tego czym się wzorowali przy tworzeniu gięcia energii (może nawet na niczym), ale istnieje kilka podobieństw, przez które warto wspomnieć o Qigong przy tej sztuce.

Qigong to w ramach wolnego tłumaczenia na polski, mistrzowskie opanowanie energii życiowej. Wbrew pozorom nie chodzi o coś kompletnie niepowiązanego z ciałem fizycznym. Różne ćwiczenia Qigong były stosowane w celu poprawy siły, wytrzymałości, a obecnie głównie w celu zdrowotnym. 

Ogółem można zastosować podział Qigong (od najbardziej płytkiego do najbardziej głębokiego) na:
Uczonych - dla zachowania zdrowia.
Medyczny - do leczenia rozmaitych chorób.
Bojowy - dla praktyków sztuk walki, którzy chcieli osiągnąć większą głębię swoich sztuk.
Religijny - dla osiągnięcia oświecenia.

Qigong jest obecny praktycznie w każdej chińskiej sztuce walki (tak jak przy tkaniu żywiołów, każde tkanie żywiołów ma swoje źródło w tkaniu energii), choć może być tam większy lub mniejszy nacisk na niego. Qigong składa się przede wszystkim z takich elementów jak koncentracja, rozluźnienie czy ruchy ciała (choć to opcjonalne).

Istnieją specjalne ćwiczenia Qigong publikowane nawet w Polsce dla poprawy zdrowia. Między innymi chodzi o znany zestaw “Osiem kawałków brokatu”, na którego temat została wydana książka przez wydawnictwo YMAA, autorstwa Yang Jwing Minga. Osiem kawałków brokatu dzieli się na dwa zestawy, jeden z pozycji stojącej, a drugi w siedzącej. To osiem prostych ćwiczeń, które mają na celu utrzymać człowieka zdrowego w zdrowiu, a osobie chorej pomóc wrócić do zdrowia. Jest to ciekawa alternatywa dla porannych czy wieczornych drobnych ćwiczeń, jeśli nie chce się robić nic zbyt wymagającego, a jednak zadbać o siebie. Co ciekawe stworzył go marszałek Yue Fei w 12 wieku dla poprawy zdrowia swoich żołnierzy.

Zauważono w ramach badań oraz przy doświadczeniach poszczególnych osób, że Qigong pomaga wrócić szybciej do zdrowia, pomóc przy przewlekłych chorobach, poprawić samopoczucie itp. Dlatego jest często stosowany w szpitalach w Chinach jako dodatkowe zajęcia, żeby pacjenci mogli szybciej wrócić do pełni zdrowia.

Zakończenie
Podsumowując, sztuki tkania żywiołów w Avatarze czerpią z wielowiekowych tradycji sztuk walki. Dla mnie to świetna sprawa, że nawet po obejrzeniu tak świetnej animacji i poznaniu jej fabuły, można odkryć kolejne tajemnice, które były ukryte za kulisami. Dzięki wielkie za czytanie tych dzidek!

W ramach zakończenia tej serii, przytoczę jeszcze kilka informacji na temat tkania żywiołów w avatarze.

Pierwotni magowie:
Ogień - Smoki
Ziemia - Kretoborsuki
Powietrze - Latające bizony
Woda - Księżyc

Poza tym tkanie wszystkich żywiołów oraz energii pochodzi od lwiożółwii, które to nadawały te umiejętności innym.

Inspiracje konkretnych nacji:
Naród ognia - cesarska Japonia
Plemiona wody - ludy z arktyki
Nomadowie powietrza - mnisi buddyjscy
Królestwo ziemi - monarchistyczne Chiny

Przypisy (ogólnie):
http://www.neijia.net/neijia.html
https://www.taijipopolsku.pl/
https://www.yiquan.pl/baguazhang/
Książki autorstwa Yang Jwing Minga, wydawnictwo YMAA

Ze względu na zachętę BigBadBlackDragon, popełniłem dzidkę, a raczej serię 5 dzidek o sztukach walki (stosowanych w ramach tkania żywiołów) w Avatar: Legenda Aanga. Część informacji spisuję prosto z głowy, część korzystając z różnych źródeł (internet i książki).

W ramach wstępu, każdy styl tkania żywiołów został oparty na realnej sztuce walki (chińskie sztuki walki). Zatrudniono w tym celu konsultanta Kisu, który był w przeszłości ochroniarzem oraz instruktorem sztuk walki. Co ciekawe na jego bazie stworzono postać nauczyciela miecza Sokki, czyli Piandao (z narodu ognia).

Dodatkowo też jeśli chodzi o sztukę walki z której korzystała Toph (w ramach swoich umiejętności - dla niej zastosowano osobną sztukę walki), zatrudniono Manuela Rodrigeza z jego synem.

Z tego co wyczytałem, konsultant nauczał animatorów sztuk walki, żeby dobrze wiedzieli jak to ma wyglądać (samo tłumaczenie o co chodzi nie wystarczało).

W ramach wstępu warto także przedstawić pewne podstawowe podziały jeśli chodzi o chińskie sztuki walki, co pomoże w zrozumieniu ich specyfiki.

Można je podzielić według:

Zewnętrzne - wewnętrzne - mogły być bardziej lub mniej skupione na ciele fizycznym lub ćwiczeniach duchowych/energetycznych. Jednak jest to widoczne głównie na początku.

Twarde - miękkie - w skrócie w tym przypadku chodzi o to, że style mogły być skupione na używaniu dużej siły (twarde np. shaolińskie), lub też skoncentrowane na kwestiach równowagi, rozluźnienia i użyciu siły tylko w potrzebnych momentach (miękkie np tai chi czy baguazhang).

Północne - południowe - tu chodzi o to skąd konkretne sztuki walki pochodzą na mapie Chin. W przypadku północnych styli, ruchy były zazwyczaj obszerne i stosowano wiele typów kopnięć, wynikało to między innymi ze stylu życia tych ludzi, dużych terenów, a także z tego, że byli wyżsi i więksi. Z kolei style południowe stosowały raczej oszczędne ruchy, a przy tym wiele ciosów rękami. Na południu Chin często walczono tam gdzie nie było zbyt dużo miejsca, a przy tym ludzie często byli niżsi i mniejsi.

Poza tym chińskie sztuki walki (kung fu) zazwyczaj złożone są z form. Chodzi o sekwencję różnych ruchów (ciosy, kopnięcia itp) oraz pozycji, których uczą się adepci. Mogą istnieć różne wersje form, np w tai chi jest pełna forma złożona z 108 ruchów, ale istnieje też np. wersja z 24 ruchami Gdy uczniowie dobrze nauczą się danej formy i ją zrozumieją, mogą zacząć stosować konkretne ruchy w ramach sparingów.

Magia powietrza - Baguazhang (Dłoń Ośmiu Trygramów)
Jak wiadomo główny bohater Aang korzysta z tkania powietrza, które mimo że może nie wydawać się tak silne, okazuje się niesamowicie uniwersalne (poza tym powiedzmy sobie szczerze, gdyby nie pokojowe nastawienie, to możliwość latania zapewniałaby ogromną siłę niszczącą).

Baguazhang to styl wewnętrzny i miękki podobnie jak Tai Chi, jednak jest to styl odrobinę twardszy. Opiera się głównie na ruchu po okręgu (ruch wirowy), co pozwala na bardziej naturalny ruch, a przy tym bardziej zaskakujący dla przeciwnika. Co ciekawe, jednym z najważniejszych ćwiczeń w tej sztuce walki jest chodzenie po okręgu w określony sposób. Ręce praktycznie nigdy nie są zaciskane w pięść. Jest on ceniony ze względu na skuteczność walki z wieloma przeciwnikami. Strategia walki polega w tym przypadku na unikach oraz kontratakach (idealnie dla pokojowych magów powietrza).

Nazwa jest związana z koncepcją ośmiu trygramów, która była szeroko wykorzystywana w ramach chińskich teorii i filozofii. Sekwencje technik są o to oparte, dlatego w przypadku większości odmian Baguazhang jest 8 głównych sekwencji ruchowych stosowanych po okręgu. Oczywiście istnieją również formy wykorzystujące różne bronie.

Za twórcę stylu uznaje się mistrza Dong Hai Chuan (ur. 1798 r), który uciekając po całym kraju (był ścigany za zabójstwo) zdobywał wiedzę u różnych mistrzów, a w późniejszym czasie w Pekinie zachwycił ludzi swoimi umiejętnościami (już za życia cieszył się ogromnym szacunkiem przez to). Choć pokazał je dopiero gdy ktoś zaprosił go na przyjacielski pojedynek. Jednak istnieją teorie, że on jedynie spopularyzował tę sztukę walki, a nauczył się jej od taoisty w żółtej czapce (taki przydomek) Dong Menglin. Według niego “sto metod ćwiczenia nie może równać się chodzeniu”.

W Baguazhang stosuje się też specjalne ćwiczenia QingGong, tzw. ćwiczenia lekkości, które pozwalają na szybkie i lekkie poruszanie się (idealnie pasuje magom powietrza). Warto zauważyć, że większość mistrzów Yin Baguazhang nie uczy kobiet, bo wymagania treningowe są tak ciężkie, że deformują im sylwetkę (nie są już zbyt kobiece).

Co ciekawe jeden z uczniów Dong Hai Chuana potrafił wyrąbać palcami okrągły otwór w lodzie o grubości 10 centymetrów.

Interesujących jest też parę historii o jednym z uczniów, czyli Yin Fu. Przykładowo gdy pojawił się człowiek chcący go pokonać (żeby zyskać sławę), chciał zobaczyć jego sławną zdolność uników, jednak poprosił o związanie rąk za plecami, na co Yin Fu się zgodził (ręce Yin Fu miały być związane). Oponent próbował go uderzyć, a Yin Fu unikał tak długo, aż w końcu przeciwnik nie miał siły i zrezygnował z dalszej walki. Poza tym według jednej z historii ochraniał cesarzową w czasie ucieczki, gdy nastąpiło powstanie bokserów.

W anime i mandze Naruto, Neiji Hyuga stosuje sztukę walki bardzo podobną do Baguazhang. Poza tym Baguazhang pojawia się też w battle angel Alita oraz Historys strongest disciple Kenichi.

Magia ziemi - Hung Gar (pięść rodziny Hung)

Został opracowany w 18 wieku przez kupca herbacianego Hung Hai Kun, który dołączył do południowego klasztoru Shaolin, był nauczany przez dwóch mnichów, w tym mistrza stylu tygrysa. Był jednym z niewielu ocalałych ze zniszczenia klasztoru Shaolin. W późniejszym czasie stworzył związek dążący do obalenia dynastii Ching i do zemsty. Ukrywali się w ramach podróżujących barek trup opery chińskiej, gdzie dawał schronienie wielu rebeliantom, a przy tym nauczając ich. Ze względu na niestabilność łodzi a także śliski pokład odpowiednio dopasowano techniki. Ten człowiek zasłynął nie tylko jako mistrz stylu, ale jako człowiek o prawej osobowości, poświęcający się żeby wyzwolić Chiny spod panowania mandżurów.

Dodatkowo też dodał do tego stylu techniki pochodzące z innych styli jak np. Białego Żurawia, Lamy, Smoka, czy Węża. Był sławny ze względu na swoje umiejętności walki. Ten styl w tamtych czasach wykazywał się niezwykłą skutecznością w wąskich uliczkach chińskich miast.

Podstawa systemu to techniki oparte o pięć zwierząt (tygrys, żuraw, lampart, wąż, smok), a także pięć elementów (ziemia, drewno, ogień, woda, metal). Jest to styl twardy, który jednak zawiera elementy wewnętrzne.

Co ciekawe jednym z najbardziej znanych praktyków tego stylu był Wong Fei Hung, który jest w Chinach niezwykle znany i ceniony. Nazywany królem lwów (ze względu na opanowanie tańca lwa), a także jeden z członków dziesięciu tygrysów Kwantung. W Polsce wbrew pozorom też jest bardzo znany i lubiany, a to za sprawą filmu “Pijany Mistrz” z Jackiem Chanem, gdzie głównym bohaterem jest właśnie Wong Fei Hung. Poza tym jego postać przedstawiono również w filmie “Dawno temu w Chinach” gdzie grał go Jet Lee.

Wong Fei Hung uwielbiał korzystać z noży motylkowych (wu tik dou). Posiadał dwóch sławnych uczniów, czyli Tang Fung oraz Lam Sai Wing. Jedna ze znanych historii to gdy zostali oni zamknięci w pomieszczeniu razem ze swoimi uczniami, zablokowano wszystkie wejścia i rywalizujący z nimi mistrz, razem z kilkudziesięcioma napastnikami zaczął ich atakować. Lam Sai Wing stanął w drzwiach i walczył jednocześnie z kilkoma osobami chcąc ochronić swoich uczniów. Robił to dopóki napastnicy nie zdecydowali się zrezygnować. Zdolność do walki z kilkoma przeciwnikami opanował dzięki ćwiczeniom na dziewięciu drewnianych manekinach.

Hung Gar występuje w filmach takich jak Pijany Mistrz, Pewnego razu w Chinach czy Rzeźnik Wing.

Toph - Chow Gar (południowa modliszka)

Sztuka walki modliszki to szeroki system, który składa się z kilku odmian (to zewnętrzna sztuka walki). Jednak trzeba zauważyć, że jest uważany za jedną z najbrutalniejszych chińskich sztuk walki, która wyszkoliła jednych z najgroźniejszych wojowników. Południowa odmiana jest stosunkowo młoda, stworzył ją Zhou Yanan. Ogółem styli modliszki można wyróżnić aż 18.

W ramach nauki stawia przede wszystkim na wolną walkę i praktyczne zastosowanie. Mimo nazwy nie chodzi o naśladowanie ruchów modliszki, tylko o naśladowanie jej walecznego ducha.

Jednym ze znanych praktyków tej sztuki walki był Fan Xudong nazywany olbrzymem, bo ważył około 120 kilogramów. Około 1875 roku wziął udział w turnieju wolnej walki na Syberii i pokonał wszystkich swoich przeciwników. Jednak duży rozgłos zyskał, kiedy przechodząc przez łąkę został zaatakowany przez dwa byki. Pierwszego z nich złapał za rogi i zabił uderzeniem w kark, następnie drugiego poprzez kopnięcie w brzuch.

Magia ognia - Północne Shaolin

Trudno mi dokładnie stwierdzić o jaki konkretnie styl chodzi (w Shaolin stworzono różne style), szczególnie, że konsultant jest przedstawiany po prostu jako przedstawiciel sztuki walki północnego Shaolin, więc opowiem pokrótce o samym Shaolin.
Z Indii na dwór cesarski został zaproszony książe Da Mo (bodhidarma) w celu nauczania buddyzmu, jednak jego nauki nie zostały tam ciepło przyjęte. Zatrzymał się więc w klasztorze (Shaolin), gdzie zauważył, że mnisi mają słabe ciała i jest to problemem w ich dążeniu do oświecenia. Spędził więc całe lata, na medytacji w celu opracowania dwóch ksiąg, jedna na temat rozwoju mięśni i ścięgien, a druga mózgu. 

Był to QiGong (w wolnym tłumaczeniu mistrzowskie opanowanie energii życiowej). Z pomocą technik opisanych w tych księgach mnisi stali się znacznie silniejsi i wytrzymalsi. Co pozwoliło im z czasem opracować własne sztuki walki dla samoobrony (z czasem też zaczęły wchodzić kwestie polityczne gdy popierali konkretną dynastię czy też cesarza).

Charakterystyczne w przypadku stylów ze sztuk walki Shaolin (w przypadku północnego Shaolin), jest poruszanie się po linii prostej (zarówno w ramach ataków jak i obronie). Oczywiście istotna jest również równowaga, a także wykorzystanie siły przeciwnika. Wśród najważniejszych stylów Shaolin wyróżnia się (tu cytat z neijia net) “Małą, Wielką oraz Starą formę boksu Hong Quan, Chao Yang Quan, Chang Quan, Mei Hua Quan, Tong Bei, Luohan Quan, wybuchowy boks, styl siedmiu gwiazd, Wudong Quan, styl ochraniający serce, styl Smoka wychodzącego z morza oraz styl uderzających gwiazd.”.

Znanymi technikami z Shaolin to między innymi żelazna koszula lub okrycie złotego dzwonu, które mają na celu zapewnienie wysokiej odporności fizycznej ciała, z tego co pamiętam testowano to między innymi poprzez skok z metra czy dwóch na twarde podłoże płasko klatką piersiową, bez zadania sobie obrażeń.

Klasztor Shaolin w szczytowym momencie posiadał 25 filii, a przy tym składa się obecnie aż z 70 generacji (pokoleń). Każdy mnich który dołączy do klasztoru musi nauczyć się nazw tych generacji na pamięć.

Warto zauważyć, że dla mnichów z Shaolin, rozwój własnego ciała jest stosowany, żeby przeprowadzić rozwój umysłu i dotrzeć do oświecenia.

Ciekawą historią jest gdy w 621 roku w czasie panowania dynastii Tang, nastąpił bunt generała wobec cesarza Tai Zi. W tym celu porwał cesarskiego syna i uwięził w pewnym mieście. Shaolińscy mnisi postanowili pomóc cesarzowi i odbić księcia. Wyruszyli do miasta Luoyang w grupie 13 mnichów, mając świadomość że jeśli zostaną złapani to zginą. Gdy w końcu dotarli, jedna grupa wyruszyła ratować zakładnika, a druga miała ukraść koniec do ucieczki. Jeden z nich wdrapał się na otaczający mur miasto i wydobył z jednego ze strażników gdzie znajduje się książe. Znaleźli go i przechwycili. Z kolei druga grupa w tym czasie ukradła konie. Poza tym jeden z mnichów wyruszył do “domu rozkoszy” w poszukiwaniu generała, jednak trafił tam na jego siostrzeńca, którego porwał po ogłuszeniu.

Następnie starali się szybko uciec, jednak po krótkim czasie dogoniło ich wojsko z miasta, jednak na szczęście trafiła do nich jazda cesarska, która pokonała ścigający oddział buntowników. Gdy nowy cesarz (uratowany książe) trafił już na tron, dobrze wynagrodził klasztor Shaolin poprzez różne korzyści i przywileje. Poza tym podarował klasztorowi tablicę z brązu, gdzie opisano tę historię, a która do tej pory znajduje się w klasztorze.

Sztuki walki z Shaolin można znaleźć w filmach takich jak Shaolin soccer (komedia), 36 komnata Shaolin, Zemsta tygrysa z Shaolin (z Jackie Chanem), Wojownik z Shaolin.

Magia błyskawic - Baji Quan

Z tego co wyczytałem, tkanie błyskawic zostało oparte o Baji Quan. Co ciekawe, z tego stylu walki korzystali między innymi ochroniarze Mao Zedonga, czy Puyi ostatniego cesarza Chin. Także nie bez powodu ten styl nazywano stylem ochroniarzy.

To sztuka walki skupiona przede wszystkim na bliskim dystansie, w ramach której używa się przede wszystkim łokci, kolan, ramion oraz bioder. Jest znane z bardzo szybkich ruchów.

Pierwszym znanym praktykiem tego stylu był Wu Zhong o którym niewiele wiadomo. Nazywany był Bogiem Włóczni, po osiągnięciu niesamowitego poziomu w sztukach walki. Zaproszono go na dwór cesarski do pełnienia instrukcji instruktora, a na ostatnie 30 lat swojego życia wrócił do rodzinnej wioski, gdzie nauczał swojej sztuki. Według obecnych teorii został nauczony tej sztuki przez wędrującego mnicha taoistycznego lub pochodzącego ze świątyni Yueshan. Dużo podróżował i to zapewne w czasie jednej z podróży poznał tego mnicha.

Jest to sztuka walki podobno bardzo dopasowana razem ze stylem PiguaQuan, z którym na przestrzeni lat został połączony u dwóch mistrzów. Stworzono nawet przysłowie (tłumaczenie z translatora): Kiedy pigua zostanie dodany do baji, bogowie i demony będą przerażeni. Kiedy baji zostanie dodane do pigua, bohaterowie będą wzdychać, wiedząc, że nie są mu przeciwnikami.

BajiQuan zostało przedstawione w wielu mangach oraz anime, między innymi Kenji, Gantz, czy Beelzebub, a także w grze Tekken (Leo Kliesen).

Druga część z zapowiadanej serii dzidek o sztukach walki w avatarze ;). Poprzednią część można znaleźć pod tym linkiem:
https://jbzd.com.pl/obr/3577138/avatar-legenda-aanga-sztuki-walki-a-tkanie-zywiolow

Magia wody - Taiji Quan (Tai Chi Chuan - Wielka Ostateczna Pięść)
Ze względu na miękkie ruchy, w przypadku magii wody zastosowano formę znaną z Tai Chi. Między innymi dobrze widać to w przypadku zwoju opisującego ruchy tkania wody (który zdobyli od piratów w pierwszym sezonie), jest tam opisana 24 ruchowa forma Tai Chi. Pod spodem podaję screenshot zwoju, a także formę 24 ruchową Tai Chi.

Tai Chi to sztuka walki bardzo popularna na całym świecie, ze względu na jej prozdrowotne właściwości. Zapewne większość osób kojarzy “powolne” ruchy, które są stosowane zarówno w ramach zdrowotnych ćwiczeń jak i przy szlifowaniu swoich ruchów w ramach sztuki walki. Pochodzenie tej sztuki walki jest owiane tajemnicą, zazwyczaj za jej twórcę uznaje się Zhang Sang Fenga, wędrownego taoistycznego mnicha. Jednak realne pochodzenie jest dosyć niejasne (jest kilku potencjalnych twórców pierwowzoru Tai Chi, a korzenie tej sztuki walki są nierzadko łączone z górami Wudang, które są swego rodzaju kolebką taoistycznych sztuk walki).

W przypadku Tai Chi można wyróżnić 3 najpopularniejsze style, czyli Chen, Wu oraz Yang, gdzie ten ostatni jest obecnie najbardziej popularny na świecie jako technika prozdrowotna.
Pewną abstrakcją może być dla wielu osób uznawanie Tai Chi za sztukę walki, jednak wbrew pozorom jest to niezwykle skuteczna sztuka walki, choć do osiągnięcia tego poziomu potrzeba poświęcenia ogromnego wysiłku oraz czasu. Dla udowodnienia obu tych kwestii warto przytoczyć pewne fragmenty historii założyciela stylu Yang, czyli Yang Lu Chana (urodzony w 1799 roku).

Nazywany był Yangiem bez przeciwnika (Yang Wudi), bo nikt nie był w stanie go pokonać, a przybywali do niego różni znani mistrzowie sztuk walki nawet z dalszych odległości (trzeba zauważyć, że w tamtych czasach sztuki walki stały na wysokim poziomie, ludzie poświęcali swoje życia do ich nauki, więc ogólny poziom umiejętności był znacznie wyższy niż dzisiaj). Mimo odbycia wielu pojedynków, nigdy nikogo nie zabił.

Z kolei jeśli chodzi o kwestię trudności treningu bojowego, to warto zauważyć, że Yang Lu Chan nauczał swoich synów Tai Chi. Jego nauki były tak surowe, że jeden z nich często uciekał z domu (raz przebił się przez ścianę w ramach ucieczki), a drugi próbował popełnić samobójstwo. Ale przyznać trzeba, że obaj synowie, osiągnęli niesamowity poziom w tej sztuce walki, przez co do tej pory powtarza się różne historie na temat ich osiągnięć.

Tai Chi to sztuka walki która jest ekstremalnie miękka. Porównuje się ją do uderzenia biczem, który mimo że miękki, w ostatniej chwili generuje ogromną siłę (co ciekawe końcówka bicza osiąga prędkość dźwięku). Jest nastawiona na obronę, a raczej poprzez obronę przeprowadzany jest również atak (różnego rodzaju wykorzystanie siły przeciwnika, kontratak, utrata równowagi itp). Istnieją również formy wykorzystujące broń różnego typu.

W kręgach sztuk walki, obecnie jednym z najbardziej znanych mistrzów (między innymi ze względu na wiele publikowanych przez siebie książek o sztukach walki) jest Yang Jwing Ming. Spośród znanych osób znających Tai Chi, można wspomnieć o aktorze Donnie Yen, którego matka nauczała go tej sztuki walki.

Co ciekawe, mistrz Oyama (założyciel karate Shotokan) w swojej biografii wspomina że jeden raz w życiu odniósł porażkę. Stało się to w czasie jego podróży do Chin, gdzie poznał pewnego staruszka, o którym mówiono że jest wielkim mistrzem Tai Chi. Był zawiedziony widokiem słabego staruszka, jednak w czasie sparingu który zaproponował starzec, nie był w stanie zadać mu żadnych ciosów, mógł jedynie starać się unikać ciosów starca.

Interesująca jest również ciekawostka powiązana z tym, że Tai Chi ma tak pozytywny wpływ na zdrowie. Właśnie przez ten efekt wiele osób zdecydowało się ćwiczyć tę sztukę walki, w tym różni wielcy mistrzowie. Zaczynali z różnymi chorobami (wrzody, obrażenia po upadku muru na człowieka, problemy z nerkami itd), a gdy już się wyleczyli, tak pokochali tę sztukę, że doprowadzili ją do niesamowitego poziomu stając się mistrzami.

Tai Chi pojawia się w anime Sakamoto Days, a także w filmie Człowiek Tai Chi z Keanu Reevesem (nie polecam) i serii filmów Tai Chi 0 oraz Tai Chi Hero (komedie łączące tai chi ze steampunkiem ;), polecam).

Magia krwi - w internecie widzę informacje, że jest podobna do QinNa (w dużym uproszczeniu techniki typu dźwignie itp). Jednak osobiście nie widzę tu szczególnego podobieństwa, także jest to raczej szukanie podobieństw na siłę. Większe podobieństwo można znaleźć do kontrolowania marionetek przez lalkarza.