Standaryzacja rozstawu torów kolejowych w Stanach Zjednoczonych do standardowego rozstawu 4 stóp 8,5 cala (1 435 mm) została zakończona w 1886 roku. Było to znaczące wydarzenie znane jako "Great Gauge Change", które miało miejsce w ciągu dwóch dni, 31 maja i 1 czerwca 1886 roku. W tym okresie większość południowych linii kolejowych, które wcześniej używały rozstawu 5 stóp, skoordynowała ogromny wysiłek, aby przekonwertować swoje tory na standardowy rozstaw.
W tym miejscu możemy zadać sobie pytania: dlaczego akurat 4 stpy i 8,5 cala a nie 5 stóp oraz co z tym wszystkim ma wspólnego wspaniałe Cesarstwo Rzymskie?
Okazuje się, że taki rozstaw torów wynikał z dwóch przyczyn: ze zgodności z istniejącymi systemami i z doświadczenia architektów kolejowych. Dokładniej chodziło o to, że dawni twórcy amerykańskiej kolei byli szkoleni w Wielkiej Brytanii, dysponowali brytyjskimi narzędziami i taborem.
Oczywiście oznacza to jedynie przeniesienie dyskusji na inny poziom: dlaczego Brytyjczycy posłużyli się taką dziwną szerokością torów? Brytyjczycy zbudowali swoje koleje o takiej szerokości torów dokładnie z takich samych powodów; chodziło o zgodność z systemami dotychczasowymi i doświadczenie architektów. Taka szerokość torów była stosowana w tramwajach, które istniały przed kolejami, a budowniczymi kolei byli przekwalifikowani budowniczowie tramwajów.
Oczywiście, tramwaje również były obciążone bagażem historycznym. Pierwsze tramwaje były modelowane na wzór pojazdów konnych, więc pierwsi budowniczowie tramwajów posługiwali się tymi samymi szablonami narzędziami, których poprzednio używali przy budowie pojazdów konnych.
Nadal jednak wymaga odpowiedzi początkowe pytanie: dlaczego W pojazdach konnych zastosowano odstęp kół wynoszący akurat 4 stopy i 8 1/2 cala?
Było to wynikiem narzuconym przez ówczesne środowisko, stworzone przez ówczesną technikę. Mówiąc wyraźniej, jakikolwiek inny odstęp powodowałyby łamanie się kół, ponieważ koleiny na brytyjskich drogach miały taki właśnie odstęp. Drogi te stanowiły jeszcze jeden rodzaj technicznego dziedzictwa standard ograniczający innowacje i determinujący tę ważną właściwość pojazdów konnych.
Tym razem dziedzictwo to pochodziło z Rzymu. Najdawniejsze drogi dalekiego zasięgu w Wielkiej Brytanii zostały zbudowane przez Rzymian w ciągu kilku pierwszych wieków nowej ery.
Rzymianie budowali drogi o takim rozmiarze, ponieważ był on odpowiedni dla ich rydwanów wojennych. Zatem obecna szerokość torów kolejowych w USA zawdzięczamy projektowi rzymskich rydwanów wojennych sprzed dwóch tysięcy lat.
To jednak jeszcze nie koniec tej opowieści. Odstęp kół w rzymskich rydwanach wojennych został podyktowany przez szerokość jarzma, które służyło do łączenia rydwanu z koniem. Jarzmo zaś było takiej, a nie innej szerokości, ponieważ chodziło o to, aby koń mieścił się między koleinami. Można zatem rozsądnie przyjąć, że odstęp kół nowoczesnych wagonów kolejowych w Stanach Zjednoczonych został zdeterminowany przez cały ciąg standardów, z których każdy był podyktowany przez pewną kombinację czynników technicznych, ograniczeń wynikających z istniejących systemów oraz z doświadczenia architektów. Jeśli te czynniki połączymy, okaże się, że dzisiejsza szerokość torów w Stanach Zjednoczonych została zdeterminowana przez szerokość zadu standardowego rzymskiego konia bojowego. Amen.
