W świetle toczących się dyskusji wokół kontrofensywy, musimy powrócić do tematu min ze względu na jego ogromne znaczenie. Jak już wcześniej podkreślałem, rozległe rozmieszczanie min przez siły rosyjskie pozostaje poważnym zagrożeniem dla naszych wojsk.

Problem z minami napotkany w tej kontrofensywie stanowiłby ogromne wyzwanie nawet dla sił zbrojnych NATO lub Zachodu, gdyby dysponował takimi samymi zasobami(tj. bez przewagi powietrznej przypisa mój). Z tysiącami intensywnie eksploatowanych kilometrów kwadratowych jest to złożony i długotrwały problem, którego nie można łatwo rozwiązać.

Zapewnienie nam większej ilości środków przeciwminowych poprawiłoby sytuację, ale nie rozwiązuje wszystkich problemów. Rosjanie używają różnych metod do kładzenia min, w tym podejść ręcznych, zmechanizowanych i zdalnych, co zwiększa złożoność, ponieważ różne typy min wymagają różnych odpraw

Chociaż teoretycznie istnieje możliwość bombardowania zaminowanych obszarów w celu stworzenia bezpiecznych przejść, wymagałoby to ogromnej ilości amunicji i zasobów, których obecnie Ukrainie brakuje i realistycznie nie może zdobyć, aby oczyścić w ten sposób dziesiątki kilometrów.A co z pługami? Chociaż ta opcja może wydawać się opłacalna, jest podatna na ostrzał ppk lub amunicję krążącą, skutecznie blokując przejście i narażając personel na potencjalny ostrzał artyleryjskie, gdy walczą o wycofanie się lub usunięcie zablokowanego pojazdu.

Czy stosowanie ładunków liniowych do rozminowywania jest skuteczne? Tak. Należy jednak wziąć pod uwagę dwa kluczowe zastrzeżenia: pojedynczy ładunek M58 lub UR-77 oczyszcza tylko stosunkowo niewielki obszar, podczas gdy naszym celem jest zajęcie się obszarami o głębokości wielu kilometrów, a nie tylko metrów. W poprzednich wojnach łatwiej było zbliżyć się do wroga z bliskiej odległości, nie dając się łatwo wykryć. Jednak element zaskoczenia znacznie się zmniejszył ze względu na stałą obecność dronów, które z łatwością wykrywają zbliżające się pojazdy do usuwania min.

Chociaż ostatecznym celem jest stłumienie wroga przed przybyciem pojazdów do usuwania min, wyzwaniem pozostaje walka z ukrytymi i mobilnymi zespołami PPK, helikopterami i krążącą amunicją, których nie można łatwo zneutralizować.Wymaga to niezwykłej koordynacji między jednostkami obrony przeciwlotniczej, jednostek walki elektronicznej (EW), saperami, inżynierami, artylerią i elementami rozpoznawczymi na skalę niespotykaną w wielu współczesnych armiach w ostatnich operacjach na dużą skalę. Efekt łańcuchowy min jest często pomijany, ale znacznie utrudnia manewrowość w bitwie. Nawet po rzekomym oczyszczeniu pól minowych pozostałe miny budzą wątpliwości, zniechęcając jednostki wojskowe do szybkich ruchów i manewrów

Podsumowując, kluczowe znaczenie ma uznanie wagi tego problemu i przeznaczenie niezbędnych środków na wzmocnienie ukraińskich zdolności przeciwminowych. Aby temu zaradzić, musimy nadać priorytet rozwojowi innowacyjnych rozwiązań i wspierać wyjątkową współpracę jednostek.

Dzidki, mam pytanie. Dostałem kartę graficzną w prezencie, i niestety nie wiem jaki procesor pod to dobrać, żeby nie miał bottlenecka. Nie wiem co to za model, na odwrocie jest tylko naklejka #GasTheJewsEdition1940
Za pomoc płace szarym mydłem i plusem na konto

W 1994 roku Alison Botha została porwana w pobliżu swojego domu w RPA.

 Frans du Toit i Theuns Kruger zabrali ją na odludne miejsce na obrzeżach miasta. Tam brutalnie ją zgwałcili, wypatroszyli i poderżnęli jej gardło tak głęboko, że prawie odcięto jej głowę.

 Kiedy jej napastnicy w końcu się wycofali, Botha usłyszała, jak jeden z nich mówi: „Myślisz, że ona nie żyje?” „Nikt nie może tego przeżyć” – odpowiedział drugi. Następnie mężczyźni odjechali.

 W sumie odniosła 30 ran kłutych i 16 cięć na szyi. Jakimś cudem zachowała przytomność.

 Leżąc samotnie na piasku i potłuczonym szkle, Botha napisała na piasku imiona swoich napastników.

 Wtedy zdała sobie sprawę, że może mieć szansę na przeżycie. W oddali widziała światła reflektorów przebijające się przez krzaki. Gdyby tylko udało jej się dostać na drogę, ktoś mógłby jej pomóc.

 Trzymając jedną ręką prawie odciętą głowę na ramionach, a drugą zaciskając jelita, skierowała się w stronę drogi.

 Młody student weterynarii, Tiaan Eilerd, znalazł Bothę leżącą na drodze, a następnie wezwał pogotowie.

 Jeden z jej lekarzy powiedział, że nigdy nie widział tak poważnych obrażeń w ciągu 16 lat praktyki lekarskiej.

 Na szczęście w pełni wyzdrowiała i od tego czasu opowiedziała swoją historię w co najmniej 35 krajach.

Natomiast napastincy zostali złapani i skazani na dożywocie.

https://allthatsinteresting.com/alison-botha