Codzienne poranne pobudki o 4 nad ranem nareszcie zaowocowały. Po wielu dniach pełnego zachmurzenia i przelotnych mniej lub bardziej deszczowych godzin, dzisiaj słońce wreszcie postanowiło o sobie przypomnieć, robiąc przy tym niesamowity spektakl barw, zmieniający swój "repertuar" z każdą przemijającą minutą.

Magia poranka nad Wigierskim Parkiem Narodowym 🌅

Jak to mówią, kto rano wstaje, temu bór daje ;)
Wczoraj, z żoną, doszliśmy do wniosku, że jedziemy na zdjęcia w nowe miejsce, cel - żółwie błotne. Pobudka o 4:00, ogarnięcie się i na parkingu leśnym, który jest oddalony od zakładanego celu zdjęć o kilka kilometrów, jesteśmy po 5 nad ranem. Klamoty w łapę i po jakiś 150 metrach jedno z tych bliższych spotkań z szarymi mieszkańcami lasów.
Niestety warunki oświetleniowe po 5 nad ranem ciężkie i mimo stosunkowo jasnego teleobiektywu - łatwo nie było, a jakoś tak się nie zgadaliśmy z modelami, aby umówić się na lepsze światło.

Podejść, nie podejść? Ofiara nocnego polowania leży z już rozprutym brzuchem, wnętrznościami na zewnątrz i wyrwaną nogą, ale czuć tam zapach człowieka i pojawią się ta niepewność... Ostatecznie wilk nie podszedł i zadowolił się już obgryzioną nogą łani. 

Zainspirowany prelekcją pana Rafała Kaniszewskiego udałem się nad Jezioro Tarnobrzeskie spróbować swoich sił w fotografii krajobrazowej.

Zazwyczaj aparat zabieram tylko do lasu, gdzie "poluję" na jelenie, więc wycieczka w złotą godzinę nad jezioro była pewną odskocznią od mojej fotograficznej rutyny.

Na ten moment jestem zadowolony z efektu doboru kadrów jak i obróbki w Photoshopie.

Nie dysponuję obiektywem 14 mm, a taki właśnie polecany jest przez pana Rafała, najkrótsza ogniskowa w moim zestawie to 18 mm.
Nie posiadam także statywu, dzięki któremu mógłbym urozmaicić zdjęcia dłuższym czasem naświetlania, ale mam nadzieję że już niedługo będę mógł poeksperymentować z trójnogiem.