Ten niepozornie wyglądający mężczyzna to jeden z pierwszych (o ile nie pierwszy) filozofów w dziejach ludzkości - Ptahhotep. Faraon Dżedkare Isesi docenił mądrość, prawdomówność oraz dobre serce Ptahhotepa i uczynił go wezyrem, czyli swoją prawą ręką.
Kiedy wezyr się zestarzał i zaczął niedołężnieć, poprosił swego pana, faraona, o zwolnienie z urzędu na rzecz swego syna. Faraon Dżedkare zgodził się i nakazał Ptahhotepowi nauczać swego syna przed objęciem urzędu, aby w niczym nie ustępował swemu ojcu. Nauki przekazane Akhethetepowi, synowi Ptahhotepa zostały spisane i stały się jednym z czołowych dzieł literatury Kemet. Znał je każdy starożytny Egipcjanin uczęszczający do szkoły, tak jak każdy polak zna Inwokację z "Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza.
Jako że nie istnieje pełne polskie tłumaczenie, jakiś czas temu zabrałem się za tłumaczenie tego znamienitego i ponadczasowego działa, z którego naukę można wyciągnąć nadal po 4700 latach.
Dzisiaj chciałbym Wam, Drodzy Dzidowcy, udostępnić dziesięć pierwszych wersetów i prosić o opinię na temat mojego tłumaczenia w komentarzach pod tą dzidą.
https://docs.google.com/document/d/1zf7YoYkZPhXkINvoUDlC-l2ZsIhVCs5CPwgknN6OdSQ/edit?usp=sharing