Stegozaur to zdecydowanie jeden z najpopularniejszych dinozaurów, znane i bardzo charakterystyczne dinozaury. Ale czym one są?

W okresie Jury zaczeła rozpowszechniać się rodzina dinozaurów zwana Thyreophora czyli inaczej opancerzone dinozaury, żyły one na początku i w środku okresu jurajskiego. Thyreophora są ogniwem łączącym stegozaurydy i ankylozaurydy które rozpowszechniły się w późniejszych epokach.

Wiele milionów lat później po ziemi zaczynają się rozwijać nowe rodziny dinozaurów takie jak stegozaurydy, jeden z tych gatunków: stegozaur będzie tym omawianym dzisiaj.
Stegozaur to duży, ciężko zbudowany czworonożny roślinożerca który osiągał 4m wysokości, 9m długości i 4,5 ton wagi. Stegozaur cechował się charakterystyczną skuloną posturą, wyraźnie zaokrąglonym grzbietem, silnym ogonem trzymanym wysoko w powietrzu oraz rzędami płyt i kolcami. Kolce stegozaura są nazywane "Thagomizerem" stegozaur używał ich do obrony przed drapieżnikami, a było przed czym ponieważ podczas życia stegozaura w naturze występowały takie teropody jak: Allozaur czy Torvozaur, Na grzbiecie stegozaura występowały wielkie płyty, naukowcy się często kłucą do czego służyły, ale najpopularniejsza teoria mówi: że stegozaury używały ich do termoregulacji, odbierały ciepło ze słońca w zimne dni lub uwalniały nadmiar ciepła w gorące dni. 

Thagomizer to struktura na końcu ogona stegozaura, w jej skład wchodzą 4 długie kolce osiągające prawie metr długości, kolce są poukładane po bokach ogona. Sam ogon był bardzo silny, i długi co umożliwiało stegozaurowi, możliwość szybkiego zamachnięcia się, i uderzenie przeciwnika. Znane są przypadki szkieletu allozaura zranionego przez thagomizer, rany są głębokie chodź zwierzę najpewniej mogło przeżyć bezpośrednie uderzenie, rana jednak zakarzała się powodując chorobe które ostatecznie uśmiercało zwierzę.

Jednak mimo olbrzymiej siły stegozaur posiadał niezwykle mały mózg, mózg stegozaura osiągał wielkość orzecha, przez co wielu uważa, że był on niezwykle głupim dinozaurem, ale także rozpoczeło to mit o drugim mózgu, stegozaur bowiem miał dużą pustą przestrzeń w szkielecie w okolicach miednicy według niektórych to miejsce na drugi mózg który kontrolował tylną część ciała zwierzęcia, mit ten został jednak obalony jakiś czas później, i udowodniono, że w przestrzeni znajdował się organ który regulował ilość glikogenu w ciele.

FASOLASUCHUS czyli największy cztero nożny drapieżnik żyjący na ziemi. Pierwszy raz został odkryty w 1981 r. przez Jose Bonaparte w Argentynie. Fasolasuchus należał do rodziny archozaurów, czyli słynnej grupy gadów, które są ogniwem między prehistorycznymi jaszczurami i gigantycznymi teropodami. Czaszka Fasolasuchusa miała 1,3 m długości, a całe ciało od 8 do 10 m długości, przez co był porównywalny do Tarbozaura, z taką wielkością Fasolasuchus przerastał jakiekolwiek inne gady że swojej grupy w tym innego przedstawiciela rodziny czyli Saurosuchusa. Był on także bardzo ciężki osiągając nawet 3,5 t wagi.

Żył on podczas Triasu, znacznie wcześniej niż inne znacznie bardziej znane i większe drapieżniki. Jednak po za swoimi rozmiarami Fasolasuchus był także uzbrojony w ostre i długie zęby które ułatwiały mu polowanie. Ofiarą Fasolasuchusa mógł zostać praktycznie każdy kto staną by mu na drodze, chodź sądząc po rozmiarze tej bestii raczej trudno by mu było dogonić szybsze zwierzęta, dlatego w menu Fasolasuchus lądowały głównie pierwsze zauropody i inne duże bestie.

Jednak cechą która różni Fasolasuchusa od innych przedstawicieli archozaurów była jego znacznie grubsza skóra w okolicach szyi i innych wrażliwych miejsc, większość paleontologów sądzi jednak, że miała ona znaczenie tylko podczas walki o terytorium i o samice z innymi przedstawicielami gatunku. Fasolasuchus po za grubą skórą miał jeszcze znacznie mocniej zbudowany kręgosłup który pomagał utrzymywać ciało w odpowiedniej postawie.

Team Fortress 2 to gra od Valve, która od 5 lat posiada wielki problem z Botami, które utrudniają i psują rozgrywkę w grze. Rok temu wystartował "#saveTf2" który nie dał wiele. W tym roku jednak, zamiast prosić Valve o nowe czapki, mapy, bronie, itd. chcemy tylko jednego: czyli pozbycia się botów. Jutro 3 czerwca na Twitterze fani tf2 zaczną zamieszczać posty, memy, animacje związane z grą i jej problemami. Ty też możesz dodać coś od siebie np. jakiś mem i wpisać hasztag "#savetf2" i "#fixtf2" a także możesz podpisać petycje na oficjalnej stronie savetf2 którą podpisało już ponad 74 tyś ludzi, a drugie tyle czeka na potwierdzenie, wystarczy wpisać swojego Emaila, nazwę, a potem potwierdzić Emaila wysłaną przez stronę wiadomością. (Chodź może to trochę zająć bo aktualnie na stronie jest duży ruch). Więc jeżeli masz jakieś wspomnienia z grą, to polecam podpisać petycje i dołożyć swoją cegiełkę do odbudowy tej gry i wsparcia jej społeczności.

Link do petycji: https://save.tf/

Wody świata są domem dla niebezpiecznych i groźnych stworzeń. Rzeki nie są żadnym wyjątkiem: małe rekiny, piranie, węgorze i inne stwory zamieszkujące płynącą wodę. Serial "Rzeczne potwory" idealnie pokazuje jak wielkie, groźne i silne mogą być ryby z rzek. I nawet jeżeli te ryby były dosyć przerażające, to i tak nie dorównywały do pewnej bestii żyjącej dawno temu, która na szczęście dla większości z nas wymarła.

RHIZODONTIDS, pierwsi przedstawiciele tej grupy ryb żyli 400 mln lat temu w okresie dewonu, np. Sauripterus. Ryby z tej grupy były świetnie przystosowane do życia w rzekach, posiadały one silne płetwy piersiowe i aerodynamiczny szkielet. Rhizodontidsy do atakowania używały swoich ostrych zębów z których dwa z przodu były znacznie wydłużone (tak jak u tygrysów szablozębnych) by lepiej przytrzymać ofiarę, takiej niefortunnej ofierze nie pomagał fakt, że Rhizodontidsy miały silne szczęki na co wskazuje potężna budowa czaszki.

Jedynym problemem tych drapieżników był ich rozmiar, ponieważ osiągały one na tamten czas maksymalnie 1 m długości, co raczej nie przeszkadzało im w życiu podczas dewonu. Jednak ten problem nie mógł trwać wiecznie, ponieważ z czasem przedstawiciele tej grupy byli coraz więksi i więksi i więksi, ostatecznie dorastając do jednego z najgorszych koszmarów które mógł byś spotkać podczas pływania w rzekach. Idealnym przykładem tej transformacji jest Barameda czyli gatunek żyjący w Australii podczas okresu kambru. Ten przedstawiciel grupy Rhizodontids osiągał od 3 do 4 m długości, inne zmiany to twarde płytki na głowie i bardziej zabójcze szczęki które jeszcze lepiej ułatwiały polowanie. Barameda mógł polować na wszystko co spotkał w rzekach w tym na innych przedstawicieli swojego gatunku.

Ale to jeszcze nie koniec, ponieważ jakiś czas później, rzeki zaczęły się zarybiać od jeszcze innego przedstawiciela grupy. Który był nie tylko największym przedstawicielem grupy ryb Rhizodontidsów ale także, największą rybą która żyła w słodkich wodach. Rhizodus, osiągał długość 7 m i wagę nawet 1,5 t, a jego szczęka miała kły o długości nawet 22 cm. Paleontolodzy uważają, że miał on podobną strategie polowania jak krokodyle, ponieważ tak jak one, Rhizodus posiadał elastyczny kręgosłup i zwrotną szczękę, co pozwalało mu wywijać ofiarą podobnie do dzisiejszych krokodyli. Występował w całej północnej części świata, czyli w Rosji, Kanadzie, USA, Wielkiej Brytanii a także w okolicach Norwegii.

Wypierdalam.

ACROCANTHOSAURUS, kredowy teropod, który tak samo jak tyranozaury żył w północnej Ameryce, A jednak jest znacznie mniej znany, pomimo podobnie wielkich rozmiarów.

Acrocanthosaurus, był drugim, największym teropodem żyjącym w północnej Ameryce. Osiągał długość 11,5 m oraz od 3,6 do 5,5 ton wagi, osiągając rozmiary większe niż niektóre gatunki tyranozaurów. Takie rozmiary pozwoliły Acrocanthosaurusowi polować na wiele różnych dinozaurów wliczając to opancerzone takie jak ankylozaury, inne drapieżniki, a nawet zauropody, na co wskazują ślady zębów na szkieletach niektórych długo szyjnych gadów, ale najpewniej atakował tylko te niewielkie i słabe osobniki. Acrocanthosaurus miał ostre zęby, idealne do wgryzania się głęboko w ciało ofiary, siła zacisku szczęk mogła osiągać nawet do 16 900 niutonów dla porównania to sześć razy więcej niż u niedźwiedzia czarnego.

Ręce Acrocanthosaurusa były dłuższe niż te u Trexa lecz za krótkie by mogły służyć do poruszania się, stąd paleontolodzy założyli, że musiały być wykorzystywane do zabijania. Acrocanthosaurus polował najpewniej używając najpierw swojej szczęki a potem chwytając ofiarę rękami w celu przytrzymania jej. Jeszcze bardziej przerażającym przypuszczeniem jest to, że Acrocanthosaurusy polowały w grupach na co wskazuje popularne znalezisko w mieście Glen Rose w Teksasie przedstawiające duże ślady 12 różnych teropodów idących w te samą stronę należące najpewniej do Acrocanthosaurusów.

Acrocanthosaurus miał na swoim grzbiecie wachlarze pomimo, że nie były tak długie jak te u spinozaura to i tak wielu się zastanawia po co mu one były, samce najpewniej wykorzystywały je do zwalniania samic. Acrocanthosaurus żył najpewniej na terenach podmokłych ponieważ to główne miejsca w których można znaleźć szkielety tych gadów.

IGUANODON na pierwszy rzut oka nie wydaje się zbyt ciekawym dinozaurem, był roślinożerny ale nie tak wielki jak zauropody, nie miał kolców, rogów, ostrych zębów, wachlarzy, ani pancerza, a jednak stał się jednym z najbardziej ikonicznych prehistorycznych stworzeń. Ale jak?

Iguanodon jest drugim po Megalosaurze dinozaurem który został zidentyfikowany i nazwany, jego zęby odpowiadały tym u iguan, stąd jego nazwa, jednak wszelkie zapisy związane z iguanodonem na tamten okres zostały uznane za niepoprawne. Iguanodony to rodzina dinozaurów na którą przypada od 2 do nawet 10 różnych gatunków, jednak paleontolodzy wciąż się zastanawiają nad tą kwestią. Iguanodon osiągał długość 10 m długości, a jego waga mogła osiągać do 5 ton. Iguanodon jest jednym z niewielu zwierząt na ziemi, które mogło chodzić na 2 i na 4 nogach co dawało mu duże możliwości w dostawaniu się do wysokich drzew.

Jednak najbardziej rozpoznawalną cechą iguanodona była jego ręka, ponieważ gad ten posiadał jedyny taki u dinozaurów, przeciwstawny kciuk, zakończony długim ostrym pazurem. Paleontolodzy początkowo myśleli, że ten nietypowy kolec był rogiem iguanodona, dopiero późniejsze badania dowiodły, że był to kciuk. Kciuk był używany do walki z drapieżnikami, chodź nie jest wykluczone, że iguanodony używały go do walki z innymi przedstawicielami swojego gatunku. Kciuk miał 15 cm długości i był ostro zakończony przez co mógł wbijać się w ciało przeciwnika i poważnie uszkadzać organy wewnętrzne.

Żył on w okolicach 140 mln lat temu, na przełomie jury i kredy. Zamieszkiwał północną Amerykę i Europę, nie jest wykluczone, że mógł mieszkać także na innych kontynentach takich jak Azja i Afryka ale to nigdy nie zostało potwierdzone. Przez wielu jest nazywany, najbardziej efektywnym dinozaurem świata, przez jego uniwersalność, bo mógł przetrwać w wielu różnych od siebie ekosystemach takich jak, łąki, lasy, dżungle, tereny górskie, bagna, a nawet okolice sawann.